Bonobo-communicatie vertoont mensachtige linguïstische compositie

Bonobo's vertonen een communicatiestijl met compositie, een taalkundige eigenschap die voorheen als uniek voor mensen werd beschouwd. Een studie gepubliceerd in *Science* geeft aan dat bonobo's roepen combineren op manieren die de complexe structuur van de menselijke taal weerspiegelen. Taalkundigen categoriseren compositie in eenvoudige en niet-triviale vormen. Hoewel sommige dieren eenvoudige compositie vertonen (het combineren van woorden met specifieke betekenissen), lijken bonobo's zich bezig te houden met niet-triviale compositie, waarbij bepaalde elementen andere wijzigen. Dit voegt nuance en complexiteit toe aan de overgebrachte betekenis, aldus Simon Townsend van de Universiteit van Zürich. Mélissa Berthet, van de groep van Townsend, nam bonobo-oproepen op in het Kokolopori Bonobo Reserve, Democratische Republiek Congo, en categoriseerde ze als 'piepjes', 'fluittonen', 'geknor' en 'gejank'. Ze documenteerde contextuele details voor 700 opnames en leidde de betekenis van de oproepen af op basis van de context. 'Piepjes' coördineren activiteiten, terwijl 'fluittonen' de groepscohesie handhaven. Onderzoekers brachten oproepen in kaart op een vijfdimensionale 'kaart' van betekenis, waardoor een 'woordenboek' van zeven veel voorkomende oproepen ontstond. Analyse van oproepcombinaties onthulde dat 'piep-fluittonen', gebruikt in gevoelige sociale interacties, een voorbeeld zijn van niet-triviale compositie. Vier combinaties vertoonden compositie, waarbij drie een betekenis vertoonden die verder ging dan de som der delen. Alle zeven soorten oproepen kwamen voor in combinaties, wat duidt op uitgebreide compositie. Hoewel de precieze betekenis van 'bonobo-spraak' onduidelijk blijft, suggereert de methode, afgeleid van menselijke taalkunde, niet-triviale compositie. Shane Steinert-Threlkeld van de Universiteit van Washington suggereert dat gecombineerde oproepen idiomen kunnen zijn. Thom Scott-Phillips van de Central European University betwijfelt de vergelijkbaarheid van bonobo-oproepen met taal, daarbij verwijzend naar vergelijkbare signalering bij bacteriën. Townsend suggereert dat niet-triviale compositie wijdverspreid kan zijn. Hij hoopt dat hun observationele aanpak het testen bij andere soorten zal aanmoedigen om te bepalen of bonobo's uniek zijn in dit vermogen.