Het ontcijferen van oude schriften en modern handschrift: Nieuwe inzichten in taalstudies

In 1857 stonden taalkundigen voor de uitdaging om onafhankelijk 800 regels Akkadische tekst te vertalen voor de Royal Asiatic Society. Deze wedstrijd was bedoeld om de interpretatie te valideren van wigvormige gravures die op kleitabletten werden gevonden, waarvan sommigen geloofden dat het een oud schrift was. "The Mesopotamian Riddle" van Joshua Hammer onderzoekt het vakgebied van de archeologie in de 19e eeuw en belicht figuren als Henry Rawlinson, Austen Layard, Edward Hincks, William Fox Talbot en Jules Oppert. Hun werk vestigde het bestaan van beschavingen die voorafgingen aan de Grieken en Romeinen en bevestigde verbanden met Bijbelse verhalen. Middels leidt de taalkundige Eva Odersky in het moderne Duitsland een verschuiving in het handschriftonderwijs. Het "FlowBY"-project in Beieren laat basisschoolleerlingen aanvankelijk kennismaken met drukletters en moedigt hen aan om direct hun eigen handschriftstijl te ontwikkelen, zonder cursief te leren. Odersky's onderzoek geeft aan dat verbonden schriften langzamer zijn dan gedeeltelijk verbonden of gedrukte schriften. Haar studie onder leerlingen van de vierde klas onthulde dat kinderen vaak tussen systemen schakelen, wat de vloeiendheid van het schrijven belemmert. Het project is bedoeld om kinderen te ondersteunen bij het ontwikkelen van een vloeiend en leesbaar handschrift door hen de gedeeltelijk verbonden stijl te leren die vaak door volwassenen wordt gebruikt.