Analyse van Urdu-samenstellingen: Lieber's Lexicaal Semantisch Kader in 2025

Linguïstisch onderzoek blijft de ingewikkelde relatie tussen semantiek en morfologie in woordvorming onderzoeken, vooral in talen zoals Urdu. Urdu, een Indo-Arische taal, biedt een waardevolle context voor het bestuderen van samenstellingen, een proces dat het mogelijk maakt genuanceerde betekenissen te creëren door inheemse wortels te integreren met invloeden uit het Perzisch en Arabisch.

Deze studie maakt gebruik van Lieber's (2004) Lexicaal Semantisch Kader (LSF) om Urdu-samenstellingen te onderzoeken. LSF deconstrueert lexicale items en benadrukt hun interactie over morfologische grenzen heen. Belangrijke principes zijn decompositie, lexicale capaciteit, cross-categorische toepasbaarheid en een focus op lexeme-betekenis.

De LSF behandelt verschijnselen zoals polysemie, nulderivatie en vorm-betekenis mismatches binnen woordstructuren, en biedt inzicht in samenstelling als een morfologisch proces. Door LSF te combineren met Distributionele Semantiek (DS) en Conceptual Dependency Theory (CDT), beoordeelt de studie Urdu-samenstelling door middel van semantische coherentie en conceptuele integratie.

LSF biedt een uitgebreide benadering van het begrijpen van betekenisconstructie in woordvorming. De decompositie-aard ervan maakt een gedetailleerde analyse van semantische compositie mogelijk, waarbij het semantische potentieel van lexicale items wordt erkend dat verder gaat dan louter verwijzing. Het kader analyseert meerdere categorieën, overschrijdt traditionele grenzen tussen woordklassen en verbetert het begrip van complexe termen door zich te concentreren op basis lexicale eenheden.