Kuzey Dravid Dillerinin Ortaya Çıkarılması: Hindistan ve Pakistan'da Dilbilimsel Bir Yolculuk

220 milyon kişi tarafından konuşulan 27 dili kapsayan Dravid dil ailesi, genellikle Güney Hindistan ile ilişkilendirilen zengin bir tarihe sahiptir. Ancak, bir alt grup olan Kuzey Dravid dilleri, kökenleri ve gelecekleri belirsiz olmakla birlikte, dilsel çeşitliliğin ve büyümenin ilgi çekici bir örneğini sunmaktadır. Amerikalı dilbilimci Sanford B. Steever, "The Dravidian Languages" (2015) adlı kitabında Dravid ailesini dünyanın dördüncü veya beşinci en büyük ailesi olarak tanımlamaktadır. Bu diller, Güney ve Orta Hindistan'da yoğunlaşmış olsalar da, diğer Güney Asya ülkelerine de yayılmıştır. İngiliz misyoner Robert Caldwell, bu dil ailesini sınıflandırmak için ilk kez 'Dravid' terimini kullanmıştır. Kuzey Dravid dilleri arasında Kurukh, Malto ve Brahui yer alır. Cavalli Sforza'ya göre Dravid dillerinin kökeni Batı Hindistan'daydı. Kuzey Dravid alt grubu, benzersiz fonolojik, morfolojik ve sözcüksel özellikleriyle öne çıkar. Örneğin, Kurukh, Dravid kökenli kelimelerinin %73'ünü Malto ile, ancak yalnızca %12'sini Tamilce ve %14,5'ini Telugu ile paylaşır, bu da Malto ile yakın bir ilişki olduğunu gösterir. Oraon, Dhangar, Uraon veya Kisan olarak da bilinen Kurukh, Hindistan, Bangladeş ve Nepal'de yaklaşık iki milyon kişi tarafından konuşulmaktadır. Özellikle Kurukh, erkek ve kadın konuşması arasında ayrım yapar ve 'kadınlar arası' formlar yalnızca kadınlar arasında kullanılır. Kurukh'un en yakın akrabası olarak kabul edilen Malto, yaklaşık 100.000 kişi tarafından konuşulur ve en az üç lehçeye sahiptir. En uzak kol olan Brahui, Belucistan, Afganistan ve Türkmenistan'da konuşulur. Fars-Arap alfabesiyle yazılır ve yalnızca %10'u Dravid kökenli kelimelerden oluşur, geri kalanı ise çeşitli diğer dillerden gelmektedir.