Mańkuctwo powiązane z zaburzeniami neurorozwojowymi: nowa metaanaliza

Nowa metaanaliza ujawnia powiązania między mańkuctwem a zaburzeniami psychicznymi i neurorozwojowymi. Badanie, opublikowane w Psychological Bulletin, analizuje lewo- i oburęczność wśród osób z zaburzeniami neurologicznymi. Badanie zostało przeprowadzone przez naukowców z Ruhr University Bochum i Medical School Hamburg. Badanie koncentruje się na idei, że mańkuctwo i język są funkcjami lateralizowanymi w mózgu. Praworęczność jest najczęstsza, około 90% osób preferuje prawą rękę. Lewo- i oburęczność są częstsze u osób z niektórymi zaburzeniami neurologicznymi. Zespół badawczy dokonał ponownej oceny istniejących metaanaliz, koncentrując się na zaburzeniach związanych z przetwarzaniem językowym. Dr Julian Packheiser stwierdził: „Postawiliśmy hipotezę, że współwystępowanie nietypowego mańkuctwa z zaburzeniami związanymi z językiem może odzwierciedlać wspólne, podstawowe mechanizmy neurorozwojowe”. Badanie podkreśliło czasowe pojawianie się objawów wraz z wzorcami mańkuctwa. Wyniki wykazały, że dysleksja charakteryzowała się statystycznie istotnym podwyższeniem częstości występowania lewo- i oburęczności. Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) i schizofrenia również wykazywały wyższą częstość występowania cech niepraworęcznych. Podkreśla to rozwojową konwergencję specjalizacji półkul mózgowych dla języka i funkcji motorycznych. Wczesne zaburzenia neurorozwojowe wykazywały wyraźną zgodność z wariantami mańkuctwa. Profesor Sebastian Ocklenburg zauważył: „Ten gradient czasowy sugeruje, że nietypowe mańkuctwo może służyć jako behawioralny biomarker odzwierciedlający zmienione wczesne procesy neurorozwojowe”. Stany pojawiające się później w życiu, takie jak ciężkie zaburzenia depresyjne, wykazywały niewielką lub żadną korelację. Wyniki sugerują, że lateralizacja mózgowa jest skomplikowanie związana z patofizjologią zaburzeń rozwojowych. Mańkuctwo może oferować dostępny sposób na głębsze zbadanie nietypowej organizacji mózgu. Lateralizacja pojawia się wcześnie podczas rozwoju prenatalnego, pod wpływem genetyki, epigenetyki i czynników środowiskowych. Rozpoznawanie wzorców mańkuctwa może poprawić wczesną identyfikację osób zagrożonych. Otwiera również możliwości dostosowanych interwencji, które uwzględniają neuronalne podstawy lateralizowanej dysfunkcji mózgu. Brak związku między lewo- lub oburęcznością a zaburzeniami afektywnymi podkreśla specyficzność zaangażowanych szlaków neurorozwojowych. Metaanaliza pozycjonuje mańkuctwo jako świadectwo interakcji między wczesnym rozwojem mózgu a zaburzeniami neurorozwojowymi. Potencjał translacyjny tych spostrzeżeń podkreśla potrzebę włączenia metryk lateralizacji do oceny klinicznej i badań. Stanowi to znaczący krok w kierunku zrozumienia biologicznych podłoży różnorodności poznawczej.