7000-letnie DNA mumii ujawnia odizolowaną północnoafrykańską linię w libijskim schronisku skalnym Takarkori, podważając teorie migracji na Saharze

Naukowcy z powodzeniem zsekwencjonowali kompletne próbki DNA z dwóch 7000-letnich mumii kobiet odkrytych w schronisku skalnym Takarkori w Libii. Te przełomowe badania rzucają światło na wcześniej niezidentyfikowaną starożytną północnoafrykańską linię, która istniała w izolacji na Saharze podczas afrykańskiego okresu wilgotnego. Region Takarkori, obecnie pustynia, był kiedyś bujną sawanną z drzewami, jeziorami i rzekami. Badania archeologiczne wciąż ujawniają wgląd w historię ludzkości tego „Zielonego Sahary”. Genomy tych kobiet wskazują na długo odizolowaną północnoafrykańską linię, która oddzieliła się od populacji subsaharyjskich około 50 000 lat temu, co zbiega się z migracjami współczesnych ludzi z Afryki. Linia ta pozostała odizolowana, wykazując ciągłość genetyczną w Afryce Północnej podczas późnej epoki lodowcowej. Chociaż ta linia nie istnieje już w postaci niezmieszanej, jej dziedzictwo genetyczne pozostaje kluczowym elementem współczesnych populacji północnoafrykańskich, podkreślając ich unikalne dziedzictwo. Wcześniejsze odkrycia wskazywały, że lud Takarkori był koczowniczymi pasterzami. Ich izolacja genetyczna sugeruje, że przyjęli ten styl życia poprzez wymianę kulturową, a nie migrację z Bliskiego Wschodu. Badanie podważa teorię, że Zielona Sahara służyła jako główny korytarz migracyjny między Afryką Północną a Subsaharyjską. Osoby z Takarkori miały również mniej DNA neandertalskiego w porównaniu z ludźmi spoza Afryki, ale więcej niż współcześni Afrykanie subsaharyjscy. Skuteczne wydobycie tak starych i nienaruszonych genomów jest znaczącym osiągnięciem, biorąc pod uwagę degradację DNA powszechną w gorącym klimacie pustynnym. Naukowcy wykorzystali zaawansowane techniki opracowane w Lipsku, aby wydobyć całą sekwencję genomu z dwóch mumii.