Odkryto fragmenty czaszki Homo erectus: Przepisywanie historii na Jawie

Fosilizowane fragmenty czaszki znalezione u wybrzeży Jawy zmieniają nasze rozumienie populacji Homo erectus. Fragmenty te sugerują, że jawajski H. erectus nie był tak odizolowany, jak wcześniej sądzono. Odkrycie zostało opublikowane w czasopiśmie *Quaternary Environments and Humans* w dniu 15 maja. Geografia Indonezji zmieniła się dramatycznie na przestrzeni milionów lat. W okresach niższego poziomu morza duży ląd zwany Sundalandem łączył wiele wysp. Fragmenty czaszki znaleziono w Cieśninie Madura, która oddziela Madurę od Jawy Środkowej. Skamieniałości wydobyto z piasku pogłębianego podczas projektu rekultywacji terenu w latach 2014–2015. Pogłębianie dało około 6000 okazów skamielin, w tym fragmenty czaszki Homo erectus. Odkrycia te oferują unikalny wgląd w życie tych starożytnych ludzi. Harold Berghuis, archeolog z Uniwersytetu w Leiden, opisał znaleziska jako „naprawdę wyjątkowe”. Skamieniałości pochodzą z zatopionej doliny rzecznej, wypełnionej piaskiem rzecznym około 140 000 lat temu. Okres ten zbiegł się z „przedostatnim okresem zlodowacenia”, kiedy poziom morza był znacznie niższy. W tym czasie Sundaland przypominał afrykańską sawannę z łąkami, rzekami i lasami. To środowisko zapewniło Homo erectus dostęp do wody, skorupiaków, ryb, roślin i owoców. Obszar ten był również domem dla różnorodnych gatunków zwierząt, w tym słoni, nosorożców i krokodyli. Na kościach zwierzęcych znaleziono dowody rzezi, co sugeruje, że Homo erectus polował i spożywał te zwierzęta. Ślady cięć na kościach żółwi i połamane kości bydła wskazują na spożycie szpiku kostnego. To zachowanie, wcześniej udokumentowane u gatunków ludzkich z kontynentalnej Azji, sugeruje potencjalny kontakt lub wymianę genetyczną między tymi grupami.