Wyspy Kanaryjskie, strategicznie położone na Atlantyku, historycznie były tyglem kultur ze względu na swoje położenie geograficzne i rolę punktu spotkań między Europą, Afryką i Ameryką. Ta ciągła interakcja odcisnęła głębokie piętno na różnych aspektach życia wyspiarskiego, a język jest jednym z najbardziej dotkniętych obszarów.
W XV, XVI i XVII wieku Wyspy Kanaryjskie doświadczyły intensywnych kontaktów z Portugalią, zwłaszcza w obszarach takich jak rolnictwo i rybołówstwo. Ten kontakt zaowocował włączeniem licznych portugalskich terminów do hiszpańskiego używanego na wyspach. Na przykład słowa takie jak "gofio" (mąka z prażonej kukurydzy), "baifo" (koźlę) i "liña" (lina) mają swoje pochodzenie w języku portugalskim.
Dodatkowo, terminy takie jak "millo" (kukurydza) i "garuja" (mżawka) również świadczą o tym wpływie.
Obecność Portugalczyków na Wyspach Kanaryjskich nie ograniczała się do sfery językowej. Kanaryjska architektura, na przykład, wykazuje elementy odzwierciedlające fuzję wpływów iberyjskich, w tym portugalskich, dostosowanych do lokalnego kontekstu. Podobnie, portugalska migracja na wyspy odcisnęła piętno na toponimii i rozmieszczeniu nazwisk pochodzenia portugalskiego, wskazując na integrację i asymilację tej społeczności w społeczeństwie kanaryjskim. Można to porównać do wpływów włoskich w architekturze Gdańska w okresie renesansu.
Wpływ Portugalii na Wyspach Kanaryjskich jest świadectwem bogactwa i złożoności historii kulturowej archipelagu. Poprzez język, architekturę i inne aspekty kulturowe, portugalskie dziedzictwo pozostaje obecne, wzbogacając kanaryjską tożsamość i podkreślając znaczenie historycznych interakcji w kształtowaniu współczesnych kultur. To przypomina nam o wpływach różnych kultur na kształtowanie polskiej tożsamości na przestrzeni wieków.