Oud DNA onthult verborgen geschiedenis van de Sahara

Wetenschappers hebben voor het eerst oude genomen gesequenced uit de tijd dat de Sahara een vochtige savanne was. Het onderzoek, geleid door het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig, analyseerde DNA van twee vrouwelijke herders die ongeveer 7.000 jaar geleden in het huidige Libië leefden. Deze vrouwen werden begraven in een rotsschuilplaats in Takarkori. De bevindingen onthullen een geïsoleerde menselijke afstammingslijn in Noord-Afrika tijdens de Afrikaanse Vochtige Periode, ook bekend als de Groene Sahara, die duurde van ongeveer 14.500 tot 5.000 jaar geleden. De studie geeft aan dat er een opmerkelijke genetische homogeniteit bestond tijdens de Groene Sahara, ondanks culturele kenmerken die tussen gemeenschappen circuleerden. De analyse suggereert dat hun afstammingslijn ongeveer 50.000 jaar geleden divergeerde van sub-Sahara Afrikaanse populaties, wat samenvalt met de expansie van moderne mensen uit Afrika. Ze hebben ook een gemiddeld niveau van Neanderthaler-DNA. Dit is hoger dan bij de huidige sub-Sahara Afrikaanse populaties, maar lager dan bij moderne mensen buiten Afrika. Dit suggereert dat het pastoralisme zich in de Groene Sahara verspreidde via culturele uitwisseling in plaats van migratie. Dit daagt eerdere theorieën uit die de verspreiding van deze praktijken via bevolkingsbewegingen voorstelden. Hoewel deze afstammingslijn niet langer in zijn oorspronkelijke vorm bestaat, blijft een deel van zijn genetische erfgoed behouden in de huidige Noord-Afrikaanse populaties. Deze studie biedt dieper inzicht in de genetische geschiedenis van Afrika en de evolutie van culturele praktijken in de regio tijdens de Groene Sahara-periode.