Homo Erectus schedelfragmenten ontdekt: Geschiedenis herschrijven in Java

Gefossiliseerde schedelfragmenten die voor de kust van Java zijn gevonden, veranderen ons begrip van Homo erectus-populaties. Deze fragmenten suggereren dat de Javaanse H. erectus niet zo geïsoleerd waren als eerder werd gedacht. De ontdekking werd op 15 mei gepubliceerd in het tijdschrift *Quaternary Environments and Humans*. De geografie van Indonesië is in de loop van miljoenen jaren drastisch veranderd. Tijdens perioden van lagere zeespiegels verbond een grote landmassa genaamd Sundaland veel van de eilanden. De schedelfragmenten werden gevonden in de Straat Madura, die Madura scheidt van Centraal-Java. De fossielen werden teruggevonden uit zand dat werd gebaggerd tijdens een landaanwinningsproject tussen 2014 en 2015. De baggerwerkzaamheden leverden ongeveer 6.000 fossiele exemplaren op, waaronder de Homo erectus schedelfragmenten. Deze bevindingen bieden een unieke blik op het leven van deze oude mensen. Harold Berghuis, een archeoloog aan de Universiteit Leiden, beschreef de vondsten als "echt uniek". De fossielen zijn afkomstig uit een verdronken rivierdal, gevuld met rivierzand ongeveer 140.000 jaar geleden. Deze periode viel samen met de "voorlaatste ijstijd", toen de zeespiegel aanzienlijk lager was. Tijdens deze periode leek Sundaland op de Afrikaanse savanne, met graslanden, rivieren en bossen. Deze omgeving bood Homo erectus toegang tot water, schaaldieren, vis, planten en fruit. Het gebied was ook de thuisbasis van diverse diersoorten, waaronder olifanten, neushoorns en krokodillen. Er werd bewijs van slachting gevonden op dierlijke botten, wat suggereert dat Homo erectus op deze dieren jaagde en ze consumeerde. Snijsporen op schildpadbotten en gebroken runderbotten wijzen op de consumptie van beenmerg. Dit gedrag, dat eerder werd gedocumenteerd bij menselijke soorten op het vasteland van Azië, suggereert potentieel contact of genetische uitwisseling tussen deze groepen.