De Canarische Eilanden, strategisch gelegen in de Atlantische Oceaan, zijn historisch gezien een smeltkroes van culturen vanwege hun geografische ligging en hun rol als ontmoetingsplaats tussen Europa, Afrika en Amerika. Deze constante interactie heeft diepe sporen nagelaten in verschillende aspecten van het eilandleven, waarbij taal een van de meest beïnvloede gebieden is.
Tijdens de 15e, 16e en 17e eeuw ondergingen de Canarische Eilanden een intense interactie met Portugal, vooral op het gebied van landbouw en visserij. Dit contact resulteerde in de opname van talrijke Portugese termen in het Spaans dat op de eilanden wordt gesproken. Woorden zoals "gofio" (geroosterd maïsmeel), "baifo" (geit) en "liña" (touw) zijn bijvoorbeeld van Portugese oorsprong.
Bovendien getuigen termen zoals "millo" (maïs) en "garuja" (motregen) ook van deze invloed.
De Portugese aanwezigheid op de Canarische Eilanden beperkte zich niet tot de taalsfeer. De Canarische architectuur toont bijvoorbeeld elementen die een fusie van Iberische invloeden, waaronder Portugese, weerspiegelen, aangepast aan de lokale context. Evenzo heeft de Portugese migratie naar de eilanden een stempel gedrukt op de toponymie en de verspreiding van achternamen van Portugese oorsprong, wat wijst op een integratie en assimilatie van deze gemeenschap in de Canarische samenleving.
De invloed van het Portugees op de Canarische Eilanden is een bewijs van de rijkdom en complexiteit van de culturele geschiedenis van de archipel. Via taal, architectuur en andere culturele aspecten blijft de Portugese erfenis aanwezig, verrijkend de Canarische identiteit en onderstrepende het belang van historische interacties in het vormen van hedendaagse culturen.