Gökbilimciler, uzak kızılötesi ışıkla dolu gizli bir galaksi popülasyonunu potansiyel olarak ortaya çıkardılar. Bu keşif, Avrupa Uzay Ajansı'nın Herschel Uzay Gözlemevi'nden elde edilen benzersiz verilerin analizinden kaynaklanmaktadır. Bu gökadalar, evrendeki aşırı uzak kızılötesi ışığı açıklayabilir.
Uzak kızılötesi ışık, yıldız ışığını emen kozmik toz tarafından yayılır. Bu toz, yıldız oluşumu ve ölüm döngüleri sırasında üretilir. Bu döngü ne kadar yoğun olursa, o kadar çok toz üretilir ve bu da gökadalardaki yıldızları potansiyel olarak gizler.
İngiltere'deki Rutherford Appleton Laboratuvarı'nda bir gökbilimci olan Chris Pearson, arşivlenmiş Herschel verilerini kullanan bir ekibe liderlik etti. Kozmik kızılötesi arka planda bu eksik parçaları aradılar. 2013'e kadar faaliyet gösteren Herschel, evreni uzak kızılötesi ışığın uzun dalga boylarında görebiliyordu.
Ekip, Herschel'in SPIRE cihazından 141 görüntüyü, NASA'nın Spitzer Uzay Teleskobu'ndan elde edilen verilerle birleştirdi. Bu, kozmosun şimdiye kadar yapılmış en derin uzak kızılötesi görünümünü yarattı. Bu "karanlık alanda" 1.848 uzak kızılötesi emisyon kaynağı belirlediler.
İstatistiksel analiz, bu kaynakların değişen uzaklıklarda tozlu, yıldız oluşturan cüce gökadalar olduğunu göstermektedir. Bu gökadalar sönük ve bulunması zor olup, ilk yıldız oluşumu patlamaları geçiren daha küçük gökadalar olduklarını göstermektedir. Bu bulguların ekstrapolasyonu, uzak kızılötesi arka plana önemli bir katkı olduğunu göstermektedir.
Bu gizli gökadaların varlığını doğrulamak için daha fazla veriye ihtiyaç vardır. Pearson'ın ekibi, Hawaii'deki Submillimeter Array'i (SMA) kullanmayı planlıyor. Spektroskopi konusunda uzmanlaşmış, NASA tarafından önerilen PRIMA adlı bir görev de bu gizemi çözmede etkili olabilir.
Bu bulguları detaylandıran iki makale, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society dergisinde yayınlandı.