Roma İmparatorluğu, MÖ 1. yüzyıldan MS 4. yüzyıla kadar, Sahraaltı Afrika bölgeleriyle askeri, diplomatik ve ticari temaslar sürdürdü. Sahra'nın geçilemez olduğuna dair yaygın inanca rağmen, Romalılar onu, güney Afrika'nın zengin topraklarına ve ticaret yollarına ulaşmak için karmaşık ama aşılabilir bir engel olarak görüyordu.
Seferler ve ticaret ilişkileri sonucunda, Akdeniz'i Sahraaltı topraklarına bağlayan önemli rotalar kuruldu. Çöl bölgelerinin sakinleri dahil olmak üzere aracılar, Roma mallarını – şarap, zeytinyağı, kumaşlar – Afrika'nın derinliklerinden gelen altın, fildişi, baharat ve kölelerle takas ettiler.
Günümüz Mali, Uganda ve Kenya'da keşfedilen Roma sikkeleri ve eserlerinin arkeolojik buluntuları, bu ticari temasları doğrulamaktadır, ancak Roma'nın bu bölgelerdeki genişlemesi sınırlıydı.
Kuzey Afrika'daki Roma politikası, eski Kartaca toprakları, Numidya ve Mauretanya'nın yanı sıra Mısır üzerinde kontrolü içeriyordu, bu da onların kilit kaynakları yönetmelerine ve ticaret yollarını güvence altına almalarına olanak sağladı. Askeri garnizonlar ve diplomatik misyonlar, Roma'nın bu topraklara olan stratejik ilgisini göstererek, Mısır'ın güney sınırlarına ve kuzey Sudan'a ulaştı.
Bu temaslar ve ticaret, Sahraaltı Afrika bölgelerinin sosyo-kültürel gelişimini önemli ölçüde etkileyerek, medeniyetler arasında bilgi, teknoloji ve mal alışverişini teşvik etti. Sahra Çölü'ndeki ticaret yolları, antik dünyayı ve Afrika'yı birbirine bağlayan arterler haline geldi ve ekonomik ve kültürel etkileşim için yeni fırsatlar yarattı.
Böylece, doğal engellere rağmen, Roma seferleri ve ticareti, Akdeniz ile Afrika arasındaki bağlantıların kurulmasında önemli bir rol oynadı ve her iki bölgenin tarihi ve arkeolojisi üzerinde önemli bir iz bıraktı.