Stonehenge: Antik Bir Şifa Merkezi ve Mezarlık Olarak Potansiyel Rolünün Ortaya Çıkarılması

Son arkeolojik bulgular, Stonehenge'in uzak bölgelerden terapötik ritüeller arayan bireyleri çeken antik bir şifa merkezi olarak hizmet etmiş olabileceğini düşündürmektedir. Yakındaki mezarlıklardan elde edilen kanıtlar, ciddi yaralanma ve hastalık belirtileri gösteren iskeletleri ortaya koymaktadır. Mezarlardan çıkarılan dişlerin analizi, cesetlerin yaklaşık yarısının Stonehenge bölgesine yerli olmayan kişilere ait olduğunu göstermektedir.

Arkeologlar Geoffrey Wainwright ve Timothy Darvill, Stonehenge'in tarih öncesi bir Lourdes, hasta ve yaralıların uzaklardan seyahat ettiği bir şifa merkezi olduğunu öne sürdüler. Bu teorilerini mezarların içeriğine ve muskalara oyulmuş mavi taş parçalarına dayandırdılar. Bölgeden çıkarılan alışılmadık sayıda iskelet, ciddi hastalık veya yaralanma belirtileri gösterdi.

Stonehenge'in iç dairesi, jeolojik olarak benekli dolerit olarak tanımlanan ve Galler'deki Pembrokeshire'daki Preseli Tepeleri'nden 200 kilometreden fazla uzaklıktan getirilen mavi taşlara sahiptir. Bu taşlar, potansiyel olarak ritüeller veya şifa uygulamaları için merkezi alana kasıtlı olarak yerleştirildi. Bazıları, mavi taşların Stonehenge'in bir şifa merkezi olarak önemi için anahtarı elinde tuttuğuna inanmaktadır.

Ancak, Stonehenge'in muhtemelen bir mezarlık olarak da kullanıldığını belirtmek önemlidir. Kazılar, anıtın MÖ 3000'den itibaren sonraki 300-600 yıl boyunca büyük bir mezarlık olarak kullanıldığını ortaya koymuştur. Yakılmış kalıntıların analizi, oraya gömülen bazı kişilerin mavi taşların kaynağına yakın, güneybatı Galler'den geldiğini göstermektedir.

Stonehenge'in kesin amacı tartışma konusu olmaya devam ederken, kanıtlar hem bir şifa merkezi hem de bir mezarlık olarak hizmet veren çok yönlü bir alan olabileceğini göstermektedir. Bu ikonik anıtın karmaşık tarihini ve önemini tam olarak anlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.