Antik DNA, 'Yeşil Sahra' Sakinlerinin Sırlarını Açığa Çıkarıyor: Genetik İzolasyon ve Kayıp Bir İnsan Soyu

Uluslararası bir araştırma ekibi, 'Yeşil Sahra'dan elde edilen ilk antik genomları başarıyla sıralayarak, daha önce bilinmeyen ve şimdi soyu tükenmiş bir Kuzey Afrika genetik grubunu ortaya çıkardı. *Nature* dergisinde yayınlanan çalışma, Roma Sapienza Üniversitesi Sahra Arkeoloji Misyonu ve Leipzig'deki Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü'nden araştırmacılar tarafından yürütüldü. Araştırma, güneybatı Libya'daki Takarkori kaya sığınağında keşfedilen 7.000 yıllık doğal olarak mumyalanmış iki bireyin DNA'sını analiz etti. Bu bireyler, yaklaşık 50.000 yıl önce Sahra altı Afrika popülasyonlarından ayrılan bir Kuzey Afrika genetik soyuna aitti; bu, modern insan soylarının Afrika'dan dağılmaya başladığı zamana denk geliyor. Başlıca sığır yetiştiricileri olan bu grup, büyük ölçüde izole kaldı ve son buzul çağının sonundan itibaren Kuzey Afrika'da genetik bir süreklilik sergiledi. Çalışma, Yeşil Sahra'da sığır yetiştiriciliğinin yayılmasının, minimal bir Afrika dışı genetik bileşenle gösterildiği gibi, büyük ölçekli göçlerden ziyade esas olarak kültürel değişim yoluyla gerçekleştiğini öne sürüyor. Takarkori bireyleri, Afrika dışındaki insanlardan daha az Neandertal DNA'sına sahipti, ancak çağdaş Sahra altı Afrikalılardan daha fazlasına sahipti. Max Planck Enstitüsü direktörü Johannes Krause'ye göre, bu, antik Kuzey Afrika popülasyonlarının, izolasyonlarına rağmen, Afrika dışından gen akışı yoluyla Neandertal DNA'sının izlerini aldığını gösteriyor. Sahra Arkeoloji Misyonu direktörü Savino di Lernia, Takarkori sahasının devam eden önemini vurgulayarak, Afrika'daki en eski süt işleme izleri (7.000 yıldan fazla) ve Afrika kıtasındaki en eski hayvancılık kanıtı (yaklaşık 8.000 yıl önce) gibi önceki keşiflere dikkat çekti. Bulgular, Afrika Nemli Dönemi sırasında Kuzey Afrika'nın genetik tarihi ve kültürel evrimi hakkında değerli bilgiler sunuyor.