Runik taşlar, özellikle geç Viking Çağı'nda (10. yüzyılın sonları ve 11. yüzyıl) anma gibi çeşitli işlevlere hizmet ediyordu. Yazıtlarda sık sık ölen akrabalarını onurlandırmak için taş diken bireylerden bahsedilir. Sözlü, görsel ve maddi ortamlar olarak işlev gören runik taşlar, farklı ortamlar ve bağlamlarla bağlantı kurarak çok sayıda amaca hizmet etti. Özellikle daha eski örnekler için tamamen işlevsel bir yorum yetersizdir.
Bu taşlar, sayıca az olsalar da, malzeme, boyut, şekil ve epigrafik özellikler bakımından farklılık gösterir. Anlamları, işlevleri ve bağlamları tartışma konusu olmaya devam ediyor. Bir 'runik taş', hem fiziksel hem de epigrafik yönlerini kapsayan, taşa rünlerin kullanımını vurgulayan ve bireysel epigrafik varyasyonları dikkate alan bir şekilde tanımlanır. Bu varyasyonlar, parçalanmış runik taşları, birden fazla olayı ve yazıtı birleştiren daha büyük bir anıtın parçaları olarak anlamak için çok önemlidir.
Norveç ve İsveç'te, eski futhark yazıtları içeren yaklaşık 50 taş, M.S. 1. yüzyıl ile 6. yüzyılın ortaları veya sonları arasına tarihlendirilmektedir. Taşlara yazı yazma uygulamasının, Norveç'in en eski örnekleriyle aynı zamana denk gelen M.S. 4. veya 5. yüzyıllarda başladığı düşünülmektedir, ancak bazıları 2. veya 3. yüzyıllara kadar uzanabilir. Yazıtların tarihlendirilmesi, runolojik, stilistik-tipolojik, tarihi ve arkeolojik yöntemleri içerir.
Runolojik kriterler, rün formlarındaki değişikliklerin, ses kaymalarının ve dilbilimsel özelliklerin analizini içerir. Stilistik-tipolojik yaklaşımlar, süsleme stillerinin ve nesne türlerinin göreli kronolojilerini ana hatlarıyla belirtir. Arkeolojik yöntemler (stratigrafi, dendrokronoloji, radyokarbon tarihleme) ve metinlerdeki tarihi tanımlamalar mutlak veya göreli tarihleme sağlayabilir. Ancak, runik taşlar nadiren tarihlendirilebilir bağlamlarda bulunur, bu da yaş tayinini zorlaştırır. Son keşifler, bu antik eserlere yeni bakış açıları sunabilir.