W 2008 roku naukowcy z Uniwersytetu Tokijskiego, we współpracy z Japońskim Stowarzyszeniem Samolotów Origami, zbadali możliwość przetrwania papierowego samolotu podczas powrotu z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Celem projektu było pobudzenie innowacyjnych projektów lekkich pojazdów powrotnych i zainteresowanie opinii publicznej nauką.
Inicjatywa obejmowała zaprojektowanie papierowego samolotu odpornego na wysokie temperatury, pokrytego związkiem silikonu. Zamierzano wypuścić te samoloty z ISS, aby obserwować ich opadanie i potencjalne przetrwanie podczas powrotu w atmosferę. Miało to przyczynić się do rozwoju przyszłych lekkich pojazdów powrotnych.
Prototyp został przetestowany w tunelu aerodynamicznym o prędkościach hipersonicznych, wytrzymując prędkości Mach 7 i temperatury do 200°C przez około 12 sekund. Projekt napotkał trudności, w tym nieprzewidywalne miejsca lądowania i brak mechanizmów śledzenia. Pomimo tych wyzwań, koncepcja ta pobudziła dalsze badania nad technologiami powrotu w atmosferę.
Do lipca 2025 roku nie ma publicznych doniesień o przeprowadzeniu eksperymentu z papierowym samolotem w kosmosie. W czerwcu 2025 roku Japońska Agencja Kosmiczna (JAXA) przetestowała kapsułę powrotną ze sztywnym aerodeceleratorem, wykorzystując lot balonu naukowego. Miało to na celu zrozumienie stabilności dynamicznej podczas opadania.
Eksperyment z papierowym samolotem posłużył jako katalizator dla kolejnych badań w technologii powrotu w atmosferę. Lot balonem JAXA w 2025 roku odzwierciedla trwające wysiłki na rzecz zbadania innowacyjnych metod wejścia i opadania w atmosferze. Wysiłki te opierają się na fundamentalnych ideach zaproponowanych w projekcie z 2008 roku, ukazując trwały wpływ pierwotnej koncepcji. Można to porównać do polskich innowacji w lotnictwie przed II Wojną Światową, które do dziś inspirują inżynierów.