Niedawne badanie przeprowadzone przez naukowców z Grahaa Space w Indiach, zaprezentowane na 56. Konferencji Nauk o Księżycu i Planetach (LPSC) w marcu 2025 r., bada potencjał nanosatelitów w rozwoju eksploracji i osadnictwa na Księżycu. Badanie analizuje zalety, wyzwania i różnorodne zastosowania tych małych satelitów na Księżycu, oferując cenne spostrzeżenia dla naukowców, inżynierów i planistów misji.
Badanie podkreśla różne zastosowania nanosatelitów na orbicie Księżyca, w tym szczegółowe mapowanie, precyzyjną nawigację, identyfikację zasobów i niezawodną komunikację Ziemia-Księżyc. Mogą również pomóc w monitorowaniu pogody na Księżycu, wspierać osady ludzkie, ułatwiać badania naukowe i umożliwiać wdrażanie sztucznej inteligencji. Nanosatelity oferują ekonomiczne i wydajne podejście do pokonywania wyzwań związanych z ustanowieniem stałej obecności człowieka na Księżycu.
Badanie to jest zgodne z programem Artemis NASA i programem Commercial Lunar Payload Services (CLPS), który obejmuje prywatne firmy rozwijające infrastrukturę księżycową. Ustanowienie niezawodnej komunikacji i identyfikacja zasobów za pomocą nanosatelitów jest kluczowe, zwłaszcza dla bieguna południowego Księżyca, celu programu Artemis, gdzie lód wodny znajduje się w trwale zacienionych regionach. Bezproblemowa komunikacja i lokalizacja zasobów są krytyczne dla długoterminowej obecności na Księżycu, potencjalnie okazując się nieocenione dla trwałej obecności człowieka na Księżycu, a ostatecznie na Marsie.