Przez wieki Wielka Piramida w Gizie była postrzegana jako konstrukcja czteroboczna. Jednak zdjęcie lotnicze z 1940 roku ujawniło subtelne wklęsłości pośrodku każdego boku, ujawniając, że piramida jest w rzeczywistości figurą ośmioboczną. Ta unikalna cecha, praktycznie niewidoczna z poziomu gruntu, staje się widoczna tylko w określonych warunkach oświetleniowych, takich jak wschód, zachód słońca lub z widoku z lotu ptaka.
Brytyjski astronom Flinders Petrie zauważył wcześniej nieprawidłowości w ścianach piramidy w XIX wieku. Jednak w tamtym czasie nie było możliwości definitywnego potwierdzenia jego obserwacji. Odkrycie w 1940 roku przez pilota brytyjskich sił powietrznych, P. Grovesa, dostarczyło pierwszego wizualnego dowodu na tę wklęsłość.
Cel tego projektu pozostaje zagadką. Niektóre teorie sugerują, że była to celowa cecha konstrukcyjna, potencjalnie służąca jako wzmocnienie strukturalne, aby pomóc piramidzie wytrzymać trzęsienia ziemi i erozję. Inna teoria głosi, że wklęsłość miała być widoczna z nieba, co jest zgodne z praktyką Egipcjan polegającą na wyrównywaniu pomników ze zjawiskami astronomicznymi. Ukryte osiem boków Wielkiej Piramidy nadal fascynuje badaczy, podkreślając zaawansowaną inżynierię i wiedzę geometryczną starożytnych Egipcjan.