Nowe badanie opublikowane 15 maja w Science ujawnia, że pierwsi ludzie, którzy skolonizowali Amerykę, przybyli z terenów dzisiejszej Rosji. Badania wskazują, że języki i tradycje grup rdzennych mieszkańców żyjących obecnie w Ameryce można powiązać z tymi wczesnymi osadnikami. Ślady ich kultur istnieją w genach współczesnych grup rdzennych.
Badanie wykazało również, że wczesni osadnicy podzielili się na grupy, które zostały odizolowane w różnych środowiskach. Według Eleny Gusarevej, głównej autorki badania, wyniki dostarczają nowego i kulturowego zrozumienia współczesnych społeczności Ameryki Południowej. Gusareva stwierdziła: „[Wypełnia] kluczowe luki w naszym zrozumieniu, jak powstały zróżnicowane populacje współczesnej Ameryki Południowej”.
Naukowcy zsekwencjonowali genomy 1537 osób ze 139 grup etnicznych z północnej Eurazji i Ameryki. Porównali je z milionami drobnych wariacji w genach współczesnych rdzennych mieszkańców oraz ze starożytnym DNA pierwszych ludzi, którzy przybyli do Ameryki. Stworzyło to szczegółową mapę genetyczną.
Analiza potwierdza istniejące dowody archeologiczne, pokazując, że pierwsi ludzie w Ameryce oddzielili się od ludności północnoeurazjatyckiej między 19 300 a 26 800 lat temu. Naukowcy odkryli, że najbliżsi żyjący krewni rdzennych Amerykanów z Ameryki Północnej to zachodnie grupy Beringijskie, takie jak Inuici, Koriacy i Luorawetlanie. Beringia była mostem lodowym między współczesną Rosją a Ameryką Północną podczas epoki lodowcowej.
Po przybyciu do Ameryki Południowej wczesni osadnicy podzielili się na cztery odrębne grupy: Amazońską, Andyjską, Chaco Amerindian i Patagońską. Grupy te zostały odizolowane w różnych środowiskach, co doprowadziło do powstania odrębnych cech genetycznych. Gusareva uważa, że naturalne bariery, takie jak pustynia Atakama i pasmo górskie Andy, doprowadziły do izolacji tych grup rdzennych mieszkańców.
Badanie wykazało również, że grupy rdzennych mieszkańców mają odrębne cechy genetyczne, które mogły ewoluować poprzez przystosowanie się do ekstremalnych środowisk i długotrwałą izolację od innych grup. Na przykład grupa mieszkańców Andów ma mutację genu, która pomaga im rozwijać się na dużych wysokościach. Mutacje w genie EPAS1 stymulują tworzenie się nowych naczyń krwionośnych i produkują więcej czerwonych krwinek.
Według Hie Lim Kim, genetyka z Nanyang Technological University, badania ujawniły ponad 70 wariacji genów, które mogą zwiększać podatność na pojawiające się choroby zakaźne. Kim stwierdziła: „Wiele z tych populacji jest już małych. Kluczowe jest zapewnienie dostosowanej opieki zdrowotnej i działań profilaktycznych, aby wspierać ich dobrostan”.