Kompleksowe badanie genetyczne, analizujące genomy mitochondrialne setek mamutów, dostarczyło bezprecedensowych informacji na temat historii ewolucyjnej tych lodowcowych gigantów. Naukowcy z Uniwersytetu Sztokholmskiego i Centrum Paleogenetyki w Szwecji przeanalizowali mitogenomy 34 mamutów, w tym 11 wyjątkowo starych okazów datowanych na ponad 129 000 lat wstecz, na wczesny i środkowy plejstocen.
Porównując te nowe mitogenomy z ponad 200 wcześniej opublikowanymi, zespół badawczy był w stanie prześledzić główne gałęzie drzewa genealogicznego mamutów, dopasowując je do znaczących zmian klimatycznych i zmian populacji podczas epoki lodowcowej. Wyniki sugerują, że Syberia służyła jako pierwotna ojczyzna głównych linii mamutów, a wahania wielkości populacji i migracje odegrały kluczową rolę w powstawaniu, rozprzestrzenianiu się i ostatecznym wymieraniu różnych grup genetycznych.
Badanie ujawniło również, że mamuty w późnym plejstocenie dzieliły się na trzy odrębne grupy genetyczne, wszystkie mające wspólnego przodka około 780 000 lat temu, co luźno odpowiada szacowanemu pojawieniu się mamuta włochatego jako odrębnego gatunku. Znaczące zwężenie populacji około 285 000 lat temu prawdopodobnie zmniejszyło różnorodność genetyczną, po czym nastąpił gwałtowny wzrost nowych linii, potencjalnie związany ze zmianami klimatycznymi. Te analizy oferują szczegółowe zrozumienie, w jaki sposób główne wydarzenia demograficzne kształtowały różnorodność genetyczną mamutów na przestrzeni czasu.