Najnowsze badania ujawniają, że masywne, płaskie góry lodowe, podobne wielkością do miast takich jak Cambridge lub Norwich, dryfowały u wybrzeży Wielkiej Brytanii podczas ostatniej epoki lodowcowej, oferując wgląd w potencjalny wpływ kryzysu klimatycznego na Antarktydę. Te góry lodowe, o szerokości kilku kilometrów i grubości setek metrów, pozostawiły charakterystyczne bruzdy na dnie Morza Północnego między Szkocją a Norwegią około 18 000 do 20 000 lat temu.
Naukowcy z British Antarctic Survey (BAS) odkryli te bruzdy w danych z badań sejsmicznych z basenu Witch Ground w pobliżu Aberdeen w Szkocji. Równoległe bruzdy pozwoliły naukowcom oszacować ogromne rozmiary tych tabularnych gór lodowych.
Badanie, opublikowane w Nature Communications, podkreśla przejście od dużych tabularnych gór lodowych do mniejszych, gdy szelfy lodowe uległy rozpadowi. Odzwierciedla to załamanie się szelfu lodowego Larsen B na Antarktydzie w 2002 roku, dostarczając cennych wskazówek na temat stabilności współczesnych pokryw lodowych Antarktydy. Według dr. Jamesa Kirkhama, głównego autora badania, analiza załamania się tych starożytnych szelfów lodowych może poprawić nasze zrozumienie wpływu szelfów lodowych na współczesną pokrywę lodową Antarktydy.