Naukowcy i filozofowie od dawna zmagają się z definiowaniem życia. Znaczący przełom nastąpił w 2025 roku wraz z odkryciem Candidatus Sukunaarchaeum mirabile, archeonu o wyjątkowo małym genomie.
Odkrycia tego, kierowanego przez Ryo Haradę z Dalhousie University, dokonano podczas badania DNA gatunku planktonu Citharistes regius. Naukowcy zidentyfikowali nietypową pętlę DNA, wskazującą na byt biologiczny, który nie przypomina żadnego znanego wcześniej.
Filogenetycznie, Candidatus Sukunaarchaeum mirabile należy do grupy archeonów, jednokomórkowych mikroorganizmów odmiennych od bakterii i eukariotów. Jednak jego cechy przypominają wirusy. Jego genom, liczący zaledwie 238 000 par zasad, jest najmniejszym, jaki kiedykolwiek zaobserwowano u archeonu.
Ten minimalny genom koduje przede wszystkim mechanizmy replikacji, transkrypcji i translacji DNA, pozbawiony klasycznych szlaków metabolicznych. Ta struktura sugeruje ekstremalne metaboliczne uzależnienie od gospodarza, zacierając granice między minimalnym życiem komórkowym a wirusami.
Naukowcy zauważyli, że "Candidatus Sukunaarchaeum mirabile może reprezentować byt komórkowy najbliższy strategii istnienia wirusów". Ta specjalizacja kwestionuje nasze fundamentalne rozumienie minimalnych wymagań dla życia komórkowego.
Odkrycie to podkreśla złożoność życia i potrzebę ponownej oceny tradycyjnych definicji. Otwiera również drogę do przyszłych badań nad interakcjami symbiotycznymi i strategiami ewolucyjnymi mikroorganizmów.
Należy zauważyć, że badanie to jest przed publikacją i nie zostało jeszcze poddane recenzji naukowej, co wymaga starannej interpretacji wyników. Ten postęp przypomina nam, że granice biologii są rozmyte, a odkrycia takie jak to mogą zmienić nasze rozumienie życia.