Zrozumienie strasznego wilka: zachowania społeczne i wnioski dotyczące wyginięcia

Starożytne psowate, takie jak straszny wilk, prawdopodobnie żyły w stadach, koordynując polowania na duże roślinożercy. Skamieniałe dowody z miejsc takich jak La Brea i Talara sugerują silne zachowania społeczne wśród strasznych wilków. Życie w stadach pozwalało młodym strasznym wilkom uczyć się od dorosłych. Tego uczenia się społecznego nie można powtórzyć za pomocą współczesnych prób klonowania, ponieważ genetycznie zmodyfikowanym wilkom brakuje interakcji z własnym gatunkiem. Straszne wilki ewoluowały niezależnie od wilków szarych, co skłoniło do ponownej oceny modeli porównawczych. Szakale, likaony i cyjony rude powinny być uwzględnione w badaniach nad zachowaniem i biologią strasznych wilków. Życie społeczne strasznych wilków mogło przypominać te psowate lub być unikalne. Zrozumienie ich struktury społecznej jest kluczowe dla zrozumienia ich roli w ekologii epoki lodowcowej. Straszne wilki ewoluowały w Ameryce Północnej, obok zwierząt takich jak dromadery i konie. W przeciwieństwie do wilków szarych, nie przekroczyły pomostu lądowego Beringa, ewoluując jako część wymarłego ekosystemu. Przyczyna wyginięcia strasznego wilka około 13 000 lat temu pozostaje w dużej mierze nieznana. Starożytne dowody DNA wskazują na brak krzyżowania się z wilkami szarymi lub dziedzictwa genetycznego. Straszne wilki zniknęły podczas globalnego wymierania, zbiegając się z ekspansją człowieka i szybkim ociepleniem klimatu. Współczesne gatunki psowatych mogą być kluczem do zrozumienia losu strasznego wilka. Zrozumienie ich losu może dać współczesnym psowatym, takim jak psy leśne i wilki szare, większą szansę na przetrwanie.