Een recente internationale studie, geleid door Carles Lalueza-Fox, heeft 210 genomen geanalyseerd van Fenicische en Punische archeologische sites. Het onderzoek onthult een verrassende genetische kloof tussen Fenicische steden en Punische populaties, ondanks hun gedeelde cultuur en taal. Dit daagt eerdere aannames over de Fenicische expansie in de Middellandse Zee uit.
Fenicische en Punische oorsprong
De Fenicische cultuur is ontstaan in de Levant (het huidige Libanon en Syrië), waar ze het eerste alfabet ontwikkelden. Tegen het eerste millennium voor Christus hadden ze een uitgebreid maritiem handelsnetwerk opgezet, waardoor hun cultuur zich over de hele Middellandse Zee verspreidde. Carthago, gelegen in het huidige Tunesië, werd in de 6e eeuw voor Christus een belangrijk Fenicisch centrum. Gemeenschappen die met Carthago werden geassocieerd, stonden bekend als 'Punisch'.
Genetische bevindingen
Onderzoekers hebben genomen gesequenced van menselijke resten die zijn gevonden op 14 Fenicische en Punische archeologische sites op het Iberisch schiereiland, de Levant, Noord-Afrika en de eilanden Sicilië, Sardinië en Ibiza. De analyse onthulde een minimale directe genetische bijdrage van Levantijnse Feniciërs aan Punische populaties in het westelijke en centrale Middellandse Zeegebied. Dit suggereert dat de Fenicische cultuur zich voornamelijk verspreidde via culturele overdracht en assimilatie, in plaats van massale migratie.
Implicaties van de studie
“We observeren dat het genetische profiel van de Punische wereld buitengewoon heterogeen was”, aldus David Reich, een professor aan Harvard. De studie benadrukt het kosmopolitische karakter van de Punische wereld, met aanzienlijke Noord-Afrikaanse en Siciliaans-Egeïsche afkomst die werd gevonden in Punische populaties. Deze bevindingen geven aan dat de vermenging van Punische mensen met lokale populaties fundamenteel was bij het vormgeven van hun genetische samenstelling en demonstreren de onderlinge verbondenheid van oude mediterrane samenlevingen.