Een uitgebreide genetische studie werpt licht op de afkomst en unieke aanpassingen van het Fulani-volk, de grootste pastoralistische groep van Afrika, met tussen de 25 en 40 miljoen mensen verspreid over 17 landen. Het onderzoek, dat meer dan tien jaar werd uitgevoerd door een internationaal team gespecialiseerd in menselijke diversiteit en evolutie, was gericht op het blootleggen van de genetische en evolutionaire geschiedenis van de Fulani.
Het onderzoek omvatte het verzamelen van biologische monsters en antropologische gegevens van meer dan 400 deelnemers in Mauritanië, Senegal, Mali, Burkina Faso, Niger, Kameroen en Tsjaad. Genomische analyses bevestigden een duidelijke Fulani-genetische signatuur, die diepe voorouderlijke verbindingen met zowel Noord- als West-Afrika weerspiegelt. Sporen van oude Noord-Afrikaanse afkomst, waaronder invloeden van oude Iberomaurusianen [jager-verzamelaars uit de latere steentijd], zijn aanwezig in alle Fulani-populaties. Dit duidt op bevolkingsbewegingen tussen de Sahel [een semi-aride regio van Afrika ten zuiden van de Sahara] en de Maghreb [de regio van Noord-Afrika die grenst aan de Middellandse Zee] tijdens de Groene Sahara-periode, 11.000 tot 5.000 jaar geleden.
De bevindingen wijzen ook op nauwere Fulani-genetische banden met West-Afrikaanse gemeenschappen, waarbij Oost-Fulani-populaties genetische affiniteiten delen met Centraal- en Oost-Afrikaanse groepen. Dit patroon sluit aan bij historische verslagen van Fulani-migraties en onderstreept de rol van continue genstroom door de Sahel bij het vormgeven van hun genetische diversiteit.
Naast afkomst onthulde de studie genetische aanpassingen die relevant zijn voor de omgeving en levenswijze van de Fulani. Een hoge prevalentie van een genetische eigenschap die de vertering van melk na de kindertijd mogelijk maakt, vaak geassocieerd met Europese en Noord-Afrikaanse populaties, suggereert genstroom uit deze regio's. Deze aanpassing is essentieel voor het in stand houden van de op zuivel gebaseerde pastoralistische economie van de Fulani. Een andere ontdekking is de lagere gevoeligheid van de Fulani voor de parasiet die verantwoordelijk is voor ernstige malaria, een aanzienlijk voordeel in de malaria-gevoelige Sahel-gordel.
De genetische studie verrijkt het begrip van de culturele en historische verhalen van de Fulani. De bevolkingsvermenging en migratie die in hun DNA wordt weerspiegeld, komt overeen met mondelinge tradities en historische verslagen van hun bewegingen door Afrika. Hun complexe genetische diversiteit weerspiegelt hun vermogen om diverse culturele elementen te assimileren en suggereert een geschiedenis van overleven in uitdagende omgevingen en gezondheidsbedreigingen. De genetische aanpassingen van de Fulani hebben een diepgaande invloed gehad op hun maatschappelijke structuren en gezondheidsresultaten, waardoor ze in staat zijn om in verschillende omgevingen te gedijen.