De recente onthulling van Romulus en Remus, grote honden met een bleke vacht die lijken op dire wolves (verschrikkelijke wolven), heeft een wetenschappelijk debat aangewakkerd. Hoewel sommigen ze beschouwen als 'levende stukken prehistorie', manen onderzoekers zoals Angela Perri van Durham University tot voorzichtigheid. De dieren, gecreëerd door Colossal Biosciences met behulp van genetische bewerking, dragen bewerkingen afkomstig van oud dire wolf DNA. Colossal Biosciences extraheerde cellen uit grijze wolven, paste bepaalde genen aan en implanteerde de resulterende embryo's vervolgens in honden-surrogaten. De dire wolf, een carnivoor die meer dan 10.000 jaar geleden verdween, is mogelijk minder verwant aan moderne grijze wolven dan eerder werd gedacht, volgens een studie uit 2021 die een gemeenschappelijke voorouder suggereert van bijna 5,7 miljoen jaar geleden. Sommige onderzoeken suggereren zelfs dat dire wolves dichter bij gigantische coyotes stonden dan grijze wolven. De vraag is of het aanpassen van een paar genen echt een soort kan repliceren die zo lang geleden uiteen is gegaan. Critici beweren dat het project meer spektakel is dan conservatie, en vragen zich af of 20 gemodificeerde genen voldoende zijn om de belangrijkste dire wolf-kenmerken opnieuw te creëren. Een wetenschapper vroeg zich af of het sleutelen aan een paar genetische verschillen in een chimpansee er ooit een mens van zou kunnen maken. Paleogenomische gegevens suggereren dat de echte dire wolf genetisch verschillend was en behoorde tot een uitgestorven Amerikaanse afstamming die ver verwijderd is van moderne hondachtigen. Fysieke overeenkomsten tussen grijze wolven en dire wolves kunnen voortkomen uit convergente evolutie, niet uit nauwe verwantschap. Naast taxonomie ontstaan er ethische bezwaren met betrekking tot het creëren van nieuwe dieren in het laboratorium. Klonen en genetische bewerking kunnen leiden tot onvoorspelbare resultaten. Zelfs zonder gemelde miskramen blijven er zorgen over het opschalen van het proces en de kwaliteit van leven voor deze dieren, wier leven zal worden gecontroleerd en gevormd door mensen. De echte dire wolf floreerde in oude omgevingen die niet meer bestaan, wat zorgen baart over het vrijlaten ervan in de huidige ecosystemen. Sommige natuurbeschermers geven prioriteit aan het redden van bestaande soorten die met dringende bedreigingen worden geconfronteerd. Colossal Biosciences, gewaardeerd op meer dan tien miljard dollar, ziet deze methoden als instrumenten voor de bescherming van bedreigde populaties. Sceptici erkennen dat geavanceerde klonering- of genbewerkingsmethoden soms bedreigde soorten kunnen stimuleren door de genenpool te vergroten. Wetenschappers zoals Angela Perri benadrukken de noodzaak van diepere DNA-analyse en een realistische kijk op ecologische dynamiek voordat een echte 'wederopstanding' wordt verklaard. 'We zijn op dit punt een evolutionaire kracht', verklaarde Beth Shapiro, chief science officer van Colossal, en wees op het belang van innovatieve genetica.
Dire Wolf 'Wederopstanding' Roept Debat Op: Zijn Genetisch Bewerkte Puppy's Echt?
Bewerkt door: Katia Remezova Cath
Lees meer nieuws over dit onderwerp:
Heb je een fout of onnauwkeurigheid gevonden?
We zullen je opmerkingen zo snel mogelijk in overweging nemen.