Onderzoekers van de Universiteit van Chicago en Harvard leiden een hernieuwde poging om Mars bewoonbaar te maken. Hun voorgestelde gefaseerde plan, gedetailleerd beschreven in een recent Nature Astronomy artikel, schetst innovatieve strategieën voor het terraformen van de Rode Planeet. Het plan pakt de belangrijkste obstakels voor bewoonbaarheid aan: het gebrek aan een dikke, ademende atmosfeer en de ijskoude temperaturen van de planeet.
Driefasenbenadering
De eerste fase omvat het gebruik van abiotische klimaattechnieken om het Marsoppervlak op te warmen. Dit omvat het inzetten van reflecterende zonnezeilen, het verspreiden van nanodeeltjes of het leggen van aerogeltegels om de oppervlaktetemperatuur met minstens 30 graden Celsius (86 graden Fahrenheit) te verhogen. Deze opwarming zou ondergronds ijs smelten en opgesloten koolstofdioxide vrijgeven, waardoor de atmosfeer dikker wordt en mogelijk stabiel vloeibaar water wordt ondersteund.
De tweede fase richt zich op het introduceren van extremofiele microben, waarschijnlijk anaëroob en genetisch gemanipuleerd, om te overleven in de barre omstandigheden van Mars. Deze micro-organismen zouden ecologische successie initiëren door zuurstof en organisch materiaal te produceren, waardoor de chemie van de planeet geleidelijk verandert.
Uiteindelijk is het langetermijndoel om een Mars te creëren met stabiel vloeibaar water, ademende zuurstof en een bloeiend ecosysteem. Hoewel volledige terraforming eeuwen of millennia kan duren, kunnen deze eerste stappen de weg vrijmaken voor toekomstige menselijke nederzettingen en de verspreiding van leven buiten de aarde.
De onderzoekers benadrukken dat technologieën die zijn ontwikkeld voor Mars terraforming, zoals droogtebestendige gewassen en verbeterde ecosysteemmodellering, ook de aarde ten goede kunnen komen. Aankomende Mars oppervlaktemissies in 2028 of 2031 zouden kleinschalige experimenten moeten omvatten om terraformingstrategieën te testen, zoals het opwarmen van gelokaliseerde regio's.