In april 2024 voerden NASA-wetenschappers een infraroodstudie uit van de ringen en atmosfeer van Uranus, met behulp van een fenomeen dat bekend staat als stellaire occultatie.
Een stellaire occultatie, die voor het laatst plaatsvond in 1996, omvat het observeren van een ster terwijl deze achter een planeet passeert, waardoor wetenschappers de ringen en atmosfeer van de planeet kunnen bestuderen door de veranderingen in het sterrenlicht te analyseren. Het evenement op 7 april was zichtbaar vanuit het westen van de Verenigde Staten, wat NASA ertoe aanzette zich voor te bereiden op een gedetailleerde analyse.
Een team van het Langley Research Center, onder leiding van wetenschapper William Sunsdrum, gebruikte 18 sensoren om gegevens te verzamelen tijdens de occultatie. Door lichtvariaties te meten, kan het team de randen van de ringen van Uranus nauwkeurig definiëren en temperatuur- en dichtheidsprofielen van de stratosfeer van Uranus bepalen.
Uranus, een ijsreus op ongeveer 2 miljard mijl van de aarde, bestaat voornamelijk uit water, ammoniak en methaan. Imke de Pater merkt op dat het bestuderen van gas- en ijsreuzen waardevolle inzichten biedt in planeetvorming en bewoonbaarheid.
NASA verwacht dat deze nieuwe gegevens waardevol zullen zijn voor toekomstige Uranus-verkenningsmissies. Het agentschap hoopt tegen 2031 nog een occultatie te observeren, aangezien Uranus zijn baan blijft volgen, wat verdere mogelijkheden biedt voor wetenschappelijk onderzoek.