De planeet ondergaat een stille maar diepgaande transformatie. Klimaatverandering hervormt natuurlijke ritmes die het leven op aarde al millennia kenmerken. Intensievere uitstoot van broeikasgassen heeft een aanhoudende stijging van de globale temperaturen veroorzaakt, waardoor het ritme, de kracht en het begin van de seizoenen veranderen.
Een van de meest duidelijke symptomen is de geleidelijke inkorting van de winters. Recent onderzoek wijst op een constante afname van de duur van koude seizoenen met elk decennium, terwijl zomers de neiging hebben hun dominantie uit te breiden. Gegevens van het IPCC bevestigen deze trend en merken op dat in tal van regio's op het noordelijk halfrond de winter later begint en vroegtijdig eindigt.
Kortere en mildere winters verstoren de voorouderlijke migratie- en voortplantingspatronen van veel diersoorten. Dit treft vogels en zoogdieren, wier fysiologie en gedrag intrinsiek verbonden zijn met koude temperaturen. De desynchronisatie tussen biologische ritmes en milieuveranderingen kan leiden tot ernstige overlevingsproblemen voor deze soorten.
De verandering van seizoenscycli destabiliseert traditionele plant- en oogsttijden, waardoor de gewasproductiviteit en voedselzekerheid in gevaar komen. Eerdere lentes, intensere zomers en latere herfsten dwingen boeren zich aan te passen aan veranderende en onvoorspelbare omstandigheden. Dit creëert het risico van aanzienlijke verliezen in hun oogsten.
De verkorting van de winters is rechtstreeks gerelateerd aan onderling verbonden factoren, voornamelijk toe te schrijven aan klimaatverandering. De uitstoot van koolstofdioxide, methaan en andere broeikasgassen heeft recordniveaus bereikt. Deze uitstoot houdt warmte vast in de atmosfeer, wat leidt tot opwarming van de aarde.
Het opwarmende Noordpoolgebied verandert jetstreams, waardoor ze golvender en instabieler worden. Koude luchtmassa's die normaal gesproken winterse omstandigheden in stand houden, verschuiven of fragmenteren voortijdig, waardoor de duur van de winters afneemt. Het Noordpoolgebied verliest zee-ijs en de sneeuwbedekking neemt af, waardoor de aarde meer warmte absorbeert.
De vermindering van de winterduur verandert de seizoenscycli van veel soorten. Planten beginnen eerder te bloeien als gevolg van kortere winters en warmere temperaturen. Dit creëert mismatches met de levenscycli van insectenbestuivers, zoals bijen, die niet gesynchroniseerd zijn met de beschikbaarheid van bloemen.
Warmere temperaturen stellen invasieve soorten in staat te overleven in regio's waar ze zich voorheen niet konden vestigen. Deze soorten concurreren om hulpbronnen met inheemse soorten, wat vaak hun verdrijving of uitsterving veroorzaakt. Soorten die zijn aangepast aan koude klimaten worden geconfronteerd met habitatverlies, waardoor ze gedwongen worden te verhuizen naar beperkte of onherbergzame gebieden.
Overheden en gemeenschappen moeten infrastructuren versterken die zijn ontworpen om extreme weersomstandigheden te weerstaan. Strategieën omvatten stedelijke oplossingen op basis van de natuur, zoals het herstellen van wetlands en het promoten van groene daken. Deze acties verminderen temperatuurstijgingen en verminderen de impact van extreme klimaatgebeurtenissen.