Stel je een zee voor zonder oevers, een uitgestrekte oceaan anders dan alle andere. Dit is de Sargassozee, gelegen in het hart van de Atlantische Oceaan. De grenzen worden niet bepaald door land, maar door oceaanstromingen, waardoor een uniek en vitaal ecosysteem ontstaat.
De Sargassozee is vernoemd naar het Sargassum-zeewier, drijvende matten die op druiven lijken. Deze zeewiermassa's variëren van 4 tot 11 miljoen ton. Ze dienen als een cruciale habitat voor verschillende mariene soorten.
Opmerkelijk stilstaand, het water beweegt nauwelijks, waardoor de zee een val wordt voor drijvend afval. Plastic en ander afval hopen zich op in het Sargassum. Dit heeft ertoe geleid dat het een "vuilniscontinent" wordt genoemd, wat zijn rol als toevluchtsoord voor schildpadden, tonijn en dolfijnen bedreigt.
Columbus beschreef deze zee voor het eerst en merkte de vreemde stilte, het warme water en de groene weiden op. In het tijdperk van de zeilvaart betekende het betreden van de Sargassozee het risico op uithongering. Tegenwoordig heeft technologie ons bevrijd van dit gevaar, maar de mythen blijven bestaan.
De Sargassozee is een gebied binnen de Atlantische Oceaan, gedefinieerd door stromingen. Het wordt begrensd door de Golfstroom in het westen, de Noord-Atlantische stroom in het noorden, de Canarische stroom in het oosten en de Noord-Atlantische Equatoriale stroom in het zuiden.