Wetenschappers en filosofen worstelen al lange tijd met het definiëren van leven. Een belangrijke doorbraak vond plaats in 2025 met de ontdekking van Candidatus Sukunaarchaeum mirabile, een archaeon met een uitzonderlijk klein genoom.
Deze ontdekking, onder leiding van Ryo Harada aan de Dalhousie University, werd gedaan tijdens het bestuderen van het DNA van planktonsoort Citharistes regius. Onderzoekers identificeerden een ongebruikelijke DNA-lus, wat duidt op een biologische entiteit die op geen enkele eerder bekende lijkt.
Fylogenetisch behoort Candidatus Sukunaarchaeum mirabile tot de archaea-groep, eencellige micro-organismen die verschillen van bacteriën en eukaryoten. Echter, zijn kenmerken lijken op virussen. Zijn genoom, met slechts 238.000 baseparen, is het kleinste dat ooit is waargenomen in een archaeon.
Dit minimale genoom codeert voornamelijk voor DNA-replicatie, transcriptie en translatie mechanismen, en mist klassieke metabole routes. Deze structuur suggereert een extreme metabole afhankelijkheid van een gastheer, waardoor de grenzen tussen minimaal cellulair leven en virussen vervagen.
Onderzoekers merkten op dat "Candidatus Sukunaarchaeum mirabile de cellulaire entiteit zou kunnen vertegenwoordigen die het dichtst bij een virale bestaansstrategie staat." Deze specialisatie daagt ons fundamentele begrip van de minimumvereisten voor cellulair leven uit.
Deze ontdekking onderstreept de complexiteit van het leven en de noodzaak om traditionele definities opnieuw te evalueren. Het effent ook de weg voor toekomstig onderzoek naar symbiotische interacties en de evolutionaire strategieën van micro-organismen.
Merk op dat deze studie een pre-publicatie is en nog niet peer-reviewed is, wat een zorgvuldige interpretatie van de resultaten vereist. Deze vooruitgang herinnert ons eraan dat de grenzen van de biologie vervagen en dat ontdekkingen als deze ons begrip van het leven kunnen transformeren.