De Verschrikkelijke Wolf Begrijpen: Sociaal Gedrag en Inzichten in Uitsterven

Oude hondachtigen, zoals de verschrikkelijke wolf, leefden waarschijnlijk in roedels, waarbij ze samenwerkten om op grote herbivoren te jagen. Fossiel bewijs van locaties zoals La Brea en Talara suggereert sterk sociaal gedrag onder verschrikkelijke wolven. Het leven in roedels stelde jonge verschrikkelijke wolven in staat om van volwassenen te leren. Dit sociale leren kan niet worden nagebootst door moderne kloninspanningen, omdat genetisch gemodificeerde wolven geen interactie hebben met hun eigen soort. Verschrikkelijke wolven evolueerden onafhankelijk van grijze wolven, wat aanleiding gaf tot herziening van vergelijkingsmodellen. Jakhalzen, Afrikaanse wilde honden en dholes moeten worden opgenomen in studies van het gedrag en de biologie van verschrikkelijke wolven. Het sociale leven van verschrikkelijke wolven kan op deze hondachtigen hebben geleken of uniek zijn geweest. Het begrijpen van hun sociale structuur is cruciaal voor het begrijpen van hun rol in de ecologie van de IJstijd. Verschrikkelijke wolven evolueerden in Noord-Amerika, samen met dieren zoals dromedarissen en paarden. In tegenstelling tot grijze wolven staken ze de Beringlandbrug niet over, maar evolueerden ze als onderdeel van een nu uitgestorven ecosysteem. De reden voor het uitsterven van de verschrikkelijke wolf ongeveer 13.000 jaar geleden blijft grotendeels onbekend. Oud DNA-bewijs geeft aan dat er geen kruising met grijze wolven of genetische erfenis is. Verschrikkelijke wolven verdwenen tijdens een wereldwijde uitstervingsgebeurtenis, die samenviel met menselijke expansie en snelle klimaatopwarming. Moderne hondachtige soorten kunnen de sleutel bevatten tot het begrijpen van het lot van de verschrikkelijke wolf. Het begrijpen van hun lot kan moderne hondachtigen, zoals boshyena's en grijze wolven, een betere kans op overleving bieden.