Het idee om uitgestorven dieren weer tot leven te wekken spreekt al lange tijd tot de verbeelding van zowel wetenschappers als het publiek. Er zijn verschillende spraakmakende projecten gaande, elk met zijn eigen unieke uitdagingen en potentiële voordelen. Hier is een blik op enkele belangrijke de-extinctie inspanningen:
Verschrikkelijke wolven: Colossal Biosciences wil de verschrikkelijke wolf (Aenocyon dirus) nabootsen door gebruik te maken van genetisch materiaal van grijze wolven. Het resulterende dier is een genetisch geherinterpreteerde versie, geen echte wederopstanding van de uitgestorven soort.
Wolharige mammoeten: Wetenschappers werken aan het terugbrengen van de wolharige mammoet (Mammuthus primigenius) met behulp van CRISPR-genbewerkingstechnologie. Het doel is om een dier te creëren dat kan helpen de Siberische toendra te verdichten, waardoor de permafrost niet kan ontdooien.
Tasmaanse tijgers: Er wordt gewerkt aan het weer tot leven wekken van de Tasmaanse tijger (Thylacinus cynocephalus) door middel van genetische sequencing. Wetenschappers willen stamcellen bewerken en een genetisch gemodificeerde cel creëren die in een draagmoeder kan worden geïmplanteerd.
Wollige muis: Colossal Biosciences creëerde ook een wollige muis door het genoom te wijzigen met mutaties geïnspireerd door mammoetonderzoek. Dit experiment heeft een debat op gang gebracht over het werkelijke potentieel van de-extinctie inspanningen.
Hoewel deze projecten veelbelovend zijn, waarschuwen experts dat het nabootsen van uitgestorven soorten complex is. Het delen van genen met een uitgestorven soort maakt het nieuwe dier niet gelijk aan het origineel.