Veel huisdiereigenaren geloven dat hun metgezellen hen begrijpen. Maar wordt dit door de wetenschap ondersteund?
Onderzoekers onderzoeken al decennia het begrip van dieren van de menselijke taal. Studies met primaten, vogels, dolfijnen en andere dieren bloeiden op in de jaren zestig en zeventig. Sceptici bekritiseerden deze studies echter vaak en suggereerden dat dieren hun trainers slechts nadoen. Hoewel veel dieren bedreven zijn in het waarnemen van contextuele signalen zoals lichaamstaal en toon van stem, is het minder duidelijk of ze de betekenis van woorden en complexe taalkundige kenmerken zoals grammatica begrijpen.
Huidig onderzoek suggereert dat sommige dieren, met specifieke training, aspecten van de menselijke taal kunnen begrijpen, zoals het geluid en de betekenis van bepaalde woorden, aldus Live Science.
Simon W. Townsend, een professor in evolutionaire antropologie aan de Universiteit van Zürich, legde uit dat dierlijke en menselijke communicatiesystemen overeenkomsten vertonen.
De meeste dieren hebben geen evolutionaire redenen om zich druk te maken over de menselijke taal. Honden, die al minstens 14.000 jaar naast mensen bestaan, hebben echter een bijzondere motivatie om naar hun baasjes te luisteren en erop te reageren.
Honden zijn afgestemd op specifieke geluiden en tonen die mensen gebruiken voor communicatie. Ze tonen al op acht weken oude leeftijd interesse in menselijke stemmen en gebaren. Neurowetenschappelijk onderzoek geeft aan dat honden mentale representaties van woorden bezitten, wat duidt op een dieper begrip van taal.
Sommige honden kunnen zelfs basisgrammatica begrijpen. Chaser, een hoogopgeleide border collie die bekend staat als "de slimste hond ter wereld", leerde meer dan 1.000 woorden. Een studie uit 2011 toonde aan dat Chaser onderscheid kon maken tussen opdrachten als "breng de sok naar de bal" en "breng de bal naar de sok", wat duidt op een basisbegrip van syntaxis.
Frederico Rossano, een universitair hoofddocent cognitieve wetenschap aan de Universiteit van San Diego, bestudeert de taalkundige vaardigheden van honden met behulp van borden met knoppen. Elke knop speelt een opgenomen woord af wanneer erop wordt gedrukt.
In 2024 toonde Rossano aan dat honden reageren op de daadwerkelijke geluiden van woorden, niet alleen op hun context. De studie omvatte 59 honden die luisterden naar een onderzoeker die op knoppen drukte met woorden die verband houden met buiten, spelen en eten, naast een onzinwoord ter vergelijking. De onderzoeker droeg een hoofdtelefoon om te voorkomen dat hij de reacties van de honden zou beïnvloeden.
Zelfs zonder contextuele signalen vertoonden honden gedragingen die geassocieerd worden met naar buiten gaan of spelen bij het horen van de bijbehorende opnames, zoals naar de deur rennen of een speeltje pakken.
Dit onderzoek suggereert dat honden menselijke spraak kunnen begrijpen, zelfs zonder contextuele signalen. Ander onderzoek geeft echter aan dat honden geen onderscheid maken tussen woorden die slechts één geluid verschillen, zoals "zit" en "zet", wat suggereert dat hun begrip waarschijnlijk beperkt is.