Na początku tego roku mały statek kosmiczny z powodzeniem zademonstrował autonomię brzegową, co stanowi znaczący kamień milowy w operacjach kosmicznych. Demonstracja ta pokazała zdolność satelity do samodzielnej analizy danych i podejmowania decyzji bez interwencji kontroli naziemnej. Projekt był wynikiem współpracy między NOVI i Sedaro.
NOVI, specjalista w dziedzinie systemów obliczeń brzegowych wykorzystujących sztuczną inteligencję i uczenie maszynowe do wywiadu satelitarnego, opracował statek kosmiczny dla klienta z rządu USA. Satelita został wystrzelony na pokładzie misji SpaceX Transporter-12 14 stycznia i zakończył swoje działania demonstracyjne w lutym.
Komputer pokładowy statku kosmicznego wykorzystywał oprogramowanie do symulacji misji i systemów Sedaro, działając jako cyfrowy bliźniak, aby umożliwić autonomiczne operacje. Oprogramowanie to umożliwiło satelicie autonomiczne wykonywanie zadań w oparciu o jego otoczenie i aktualny stan. Rozwój tej technologii przez Sedaro był wspierany przez grant SpaceWERX Small Business Innovation Research, a organizacja AFWERX Sił Powietrznych wykazała zainteresowanie jej potencjalnymi zastosowaniami w satelitach wojskowych.
Technologia ta umożliwia satelitom autonomiczne dostosowywanie orbit, zarządzanie zużyciem energii i optymalizację łączy komunikacyjnych za pomocą danych z czujników. W zastosowaniach wojskowych samoświadome satelity mogłyby wykrywać i reagować na próby śledzenia lub namierzania. Autonomiczne satelity, zasilane przez sztuczną inteligencję i obliczenia brzegowe, są postrzegane jako kluczowe dla automatyzacji operacji kosmicznych i zwiększenia ich wydajności.
Sebastian Welsh, CTO Sedaro, podkreślił znaczenie autonomii brzegowej satelitów zarówno dla sukcesu komercyjnego, jak i strategicznych korzyści w kosmosie. Robbie Robertson, CEO Sedaro, ogłosił, że oprogramowanie wspierające demonstrację, nazwane „Sedaro Autonomy Framework for the Edge”, zostanie udostępnione jako oprogramowanie open-source, aby zachęcić do szerszego przyjęcia. Celem NOVI jest stworzenie infrastruktury przetwarzania sztucznej inteligencji w kosmosie przy użyciu ekonomicznych satelitów i zaawansowanych procesorów brzegowych, zapewniając deweloperom zewnętrznym dostęp do czujników i możliwości przetwarzania w przestrzeni kosmicznej.