Plama słoneczna AR4079, znajdująca się w północno-wschodnim kwadrancie Słońca, jest największą zarejestrowaną plamą słoneczną w 2025 roku [1, 3]. Rozciąga się na ponad 140 000 kilometrów na tarczy słonecznej, co stanowi sześć do siedmiu razy szerokość Ziemi [1, 2].
Ten masywny ciemny obszar pokrywa obszar odpowiadający 50% plamy słonecznej zaobserwowanej podczas zdarzenia Carringtona w 1859 roku [3]. Jego ogromny rozmiar pozwala na bezpieczną obserwację za pomocą okularów do zaćmienia Słońca, bez potrzeby użycia teleskopu [1, 6, 7].
Dwa rdzenie AR4079 są wystarczająco duże, aby pochłonąć Ziemię [2, 3]. Obecne są włókna słoneczne, niektóre rozciągają się na 20 000 kilometrów [3]. Plama słoneczna wygenerowała już wiele rozbłysków klasy C, a jej konfiguracja magnetyczna sugeruje potencjał dla rozbłysków klasy M, a nawet X [1]. Naukowcy uważnie monitorują AR4079 pod kątem dalszej aktywności [1].
Cykl słoneczny 25 jest obecnie w toku, a maksimum słoneczne oczekiwane jest w lipcu 2025 roku [4, 5]. Plamy słoneczne, takie jak AR4079, są powszechne w tym okresie zwiększonej aktywności słonecznej [4, 11].
Aktualizacja [2025-05-03]: AR4079 straciła swój region delta i obecnie wykazuje konfigurację beta-gamma. Pozostaje stabilna tylko z rozbłyskami klasy C (powszechne) i B (słabe) [1].