"Eksperyment z dwiema szczelinami jest sercem mechaniki kwantowej" - jak słynnie stwierdził fizyk Richard Feynman. Ten eksperyment wciąż intryguje naukowców, ujawniając dziwaczną naturę kwantowej rzeczywistości.
W eksperymencie z dwiema szczelinami cząstki, takie jak elektrony, są wystrzeliwane w ścianę z dwiema szczelinami. Klasycznie, można by oczekiwać zobaczenia dwóch pasm na ekranie detektora za ścianą. Jednak pojawia się wzór interferencyjny, sugerujący, że elektrony zachowują się jak fale.
Co ciekawe, nawet pojedynczy elektron wykazuje to falowe zachowanie, przechodząc jednocześnie przez obie szczeliny i interferując sam ze sobą. To podważa nasze klasyczne rozumienie rzeczywistości, gdzie cząstki mają określone ścieżki.
Akt obserwacji zasadniczo zmienia wynik. Kiedy umieszcza się detektor, aby ustalić, przez którą szczelinę przechodzi elektron, wzór interferencyjny znika. Sugeruje to, że zachowanie elektronu zależy od tego, czy jest on obserwowany, czy nie.
Niels Bohr, pionier mechaniki kwantowej, przestrzegał przed szukaniem definitywnych odpowiedzi na temat natury rzeczywistości. Zamiast tego, nalegał, aby fizycy skupili się na opisywaniu, jak cząstki zachowują się w konkretnych konfiguracjach eksperymentalnych. Eksperyment z dwiema szczelinami pozostaje kamieniem węgielnym w trwającym dążeniu do zrozumienia fundamentalnej natury wszechświata.