W przełomowym osiągnięciu naukowcy w Wielkiej Brytanii z powodzeniem odtworzyli proces ekstrakcji energii wokół obracającej się czarnej dziury w warunkach laboratoryjnych. Eksperyment ten, prowadzony przez Hendrika Ulbrichta z Uniwersytetu w Southampton, potwierdza teorię po raz pierwszy zaproponowaną w 1971 roku przez laureata Nagrody Nobla, Rogera Penrose'a.
Zespół skonstruował urządzenie składające się z obracającego się aluminiowego cylindra otoczonego cewkami magnetycznymi. Cewki te generowały pole magnetyczne, naśladując warunki w pobliżu czarnej dziury, gdzie obiekty są wciągane z ogromną prędkością. Ten układ pozwolił im zademonstrować efekt „superradiacji”, w którym energia może być ekstrahowana i wzmacniana.
Opierając się na teorii Penrose'a i pracy sowieckiego fizyka Jakowa Zeldowicza, eksperyment wykazał, że wzmocnienie energii następuje, gdy światło przechodzi wokół obracającego się metalowego cylindra. Otaczając cylinder lustrem odbijającym, stworzyli pętlę sprzężenia zwrotnego, wzmacniając energię. To przełomowe odkrycie dostarcza cennych informacji na temat tego, jak czarne dziury oddziałują z otoczeniem i potencjalnie może odblokować nowe metody wytwarzania energii.