Archeolodzy odkryli znaczące pozostałości Latarni Morskiej z Aleksandrii (Faros), jednego z Siedmiu Cudów Starożytnego Świata, zatopione w Morzu Śródziemnym. Pierwsze podwodne znaleziska zostały dokonane w 1995 roku przez francuskiego archeologa Jeana-Yvesa Empereura u wybrzeży Aleksandrii w Egipcie. Ta ekspedycja ujawniła masywne bloki kamienne i elementy architektoniczne, które uważa się za część legendarnej latarni.
W 2025 roku nowa misja, kierowana przez archeolog i architekt Isabelle Hairy, zdołała wydobyć z wody 22 duże bloki, ważące od 70 do 80 ton każdy – w tym monumentalne nadproża drzwi, progi, płyty bazowe i wcześniej nieznany pylon z drzwiami w stylu egipskim. Te artefakty są starannie badane przy użyciu nowoczesnych technologii skanowania i analizy.
Latarnia Morska z Aleksandrii, zbudowana na początku III wieku p.n.e. na rozkaz Ptolemeusza I, była ważnym punktem orientacyjnym dla żeglugi i symbolem potęgi Aleksandrii. Wysoka na około 100 metrów, służyła przez ponad 1600 lat, pomimo niszczycielskich trzęsień ziemi. Współczesne odkrycia oferują wyjątkową okazję do głębszego zrozumienia umiejętności inżynieryjnych starożytnych budowniczych i historii morskiej miasta. Podobnie jak polskie latarnie na Bałtyku, Latarnia z Aleksandrii była kluczowa dla bezpieczeństwa żeglugi.