Naukowcy z Uniwersytetu Radboud odkryli, że gwiazdy neutronowe i białe karły, podobnie jak czarne dziury, podlegają procesowi parowania, co podważa dotychczasowe założenia dotyczące długowieczności obiektów kosmicznych. To nowe zrozumienie, opublikowane niedawno, sugeruje, że krzywizna grawitacyjna może prowadzić do tworzenia się par cząstek, powodując, że te gęste pozostałości gwiazd tracą masę z upływem czasu.
Kluczowe odkrycia
Obliczenia zespołu ujawniają, że tempo parowania jest bezpośrednio związane z gęstością obiektu. Szacuje się, że gwiazdy neutronowe i czarne dziury gwiazdowe wyparują w ciągu około 10^67 lat. Białe karły, uważane wcześniej za jedne z najtrwalszych ciał niebieskich, mają zniknąć w ciągu 10^78 lat. To znacznie skraca szacowany czas życia wszechświata, który wcześniej uważano za 10^1100 lat.
Badanie to opiera się na badaniu z 2023 roku przeprowadzonym przez ten sam zespół, który początkowo zaproponował, że wszystkie obiekty z polem grawitacyjnym mogą parować w procesie podobnym do promieniowania Hawkinga. Obecne odkrycia doprecyzowują te szacunki i podkreślają rolę gęstości w określaniu tempa rozpadu.
Implikacje
Implikacją tego odkrycia jest zmienione zrozumienie ostatecznego losu wszechświata, sugerujące szybszy rozpad materii niż wcześniej przewidywano. Odkrycia te wpływają również na zrozumienie grawitacji kwantowej i ostatecznego losu informacji zakodowanych w materii. Zespół obliczył również czas parowania Księżyca i człowieka, szacując go na 10^90 lat.
W skład zespołu badawczego wchodzą Heino Falcke, Michael Wondrak i Walter van Suijlekom z Uniwersytetu Radboud. Ich praca łączy astrofizykę, fizykę kwantową i matematykę, aby zapewnić nowe spojrzenie na podstawowe procesy rządzące wszechświatem.