Teleskop Hubble'a zaobserwował wędrującego magnetara, nazwanego SGR 0501+4516, przemieszczającego się przez naszą galaktykę. Odkrycie to podważa wcześniejsze założenia dotyczące pochodzenia magnetarów i może dostarczyć informacji na temat szybkich błysków radiowych (FRB).
Odkryty w 2008 roku przez obserwatorium Swift NASA, SGR 0501+4516 jest jednym z zaledwie około 30 znanych magnetarów w Drodze Mlecznej. Magnetary to gwiazdy neutronowe, pozostałości po martwych gwiazdach, o niezwykle silnych polach magnetycznych. Pole magnetyczne SGR 0501+4516 jest bilion razy silniejsze niż pole magnetyczne Ziemi.
Początkowo naukowcy uważali, że SGR 0501+4516 powstał w wyniku wybuchu supernowej, ze względu na jego bliskość do pozostałości po supernowej HB9. Jednak trwające dekadę badania Hubble'a, w połączeniu z danymi z sondy Gaia ESA, ujawniły, że trajektoria magnetara nie prowadzi do HB9 ani żadnej innej znanej pozostałości po supernowej. Sugeruje to, że powstał w inny sposób lub jest znacznie starszy niż szacowane 20 000 lat.
Alternatywne teorie powstawania
Jeśli SGR 0501+4516 nie narodził się w supernowej, mógł powstać w wyniku połączenia dwóch neutronowych gwiazd o mniejszej masie lub poprzez zapadnięcie się wywołane akrecją. Zapadnięcie się wywołane akrecją występuje w układach podwójnych gwiazd, gdzie biały karzeł pobiera gaz od swojego towarzysza, stając się zbyt masywny i zapadając się w gwiazdę neutronową.
Implikacje dla szybkich błysków radiowych
Magnetary powstałe w wyniku zapadnięcia się wywołanego akrecją mogą wyjaśniać FRB pochodzące ze starszych populacji gwiazd, gdzie niedawne supernowe są rzadkie. SGR 0501+4516 jest obecnie najlepszym kandydatem w naszej galaktyce na magnetara powstałego w wyniku połączenia lub zapadnięcia się wywołanego akrecją, potencjalnie łącząc magnetary z zagadkowym zjawiskiem szybkich błysków radiowych.