W Zatoce Rekinów w Australii zaobserwowano unikalne zachowanie u delfinów butlonosych. Część z nich używa morskich gąbek jako narzędzi podczas żerowania. Delfiny te zakładają gąbki na swoje pyski, aby chronić je przed urazami podczas przeszukiwania dna morskiego w poszukiwaniu pożywienia, takiego jak ryby. To zachowanie, przekazywane z pokolenia na pokolenie, stanowi fascynujący przykład kulturowego uczenia się w świecie zwierząt.
Używanie narzędzi przez zwierzęta rodzi pytania o ich świadomość i zdolność do planowania. Czy delfiny rozumieją, że gąbka chroni ich pysk, czy jest to jedynie instynktowne zachowanie? Badania wskazują, że sponging jest umiejętnością przekazywaną przez matki córkom, co sugeruje element uczenia się i naśladowania. Co więcej, używanie gąbek wpływa na sposób, w jaki delfiny odbierają otoczenie, ponieważ gąbka tłumi echolokację. Delfiny muszą kompensować to zniekształcenie dźwięku, co świadczy o ich adaptacyjnych zdolnościach.
Najstarsze znane obserwacje tego zachowania pochodzą z 1984 roku, kiedy to naukowcy zauważyli, że delfiny w Zatoce Rekinów używają gąbek jako narzędzi podczas żerowania. Od tego czasu badania potwierdziły, że sponging jest umiejętnością przekazywaną przez matki córkom, co sugeruje element uczenia się i naśladowania. Co więcej, używanie gąbek wpływa na sposób, w jaki delfiny odbierają otoczenie, ponieważ gąbka tłumi echolokację. Delfiny muszą kompensować to zniekształcenie dźwięku, co świadczy o ich adaptacyjnych zdolnościach.
Używanie gąbek przez delfiny w Zatoce Rekinów to nie tylko interesujący przykład adaptacji behawioralnej, ale również ważny temat w kontekście etyki zwierząt i ochrony środowiska. Zrozumienie motywacji i konsekwencji tego zachowania może pomóc w lepszym zrozumieniu inteligencji zwierząt i ich roli w ekosystemach morskich.