Nowe badania z 2025 roku rzucają światło na wzorce migracji pierwszych ludów, które zasiedliły Ameryki w późnym plejstocenie. Naukowcy przeanalizowali dane genomiczne społeczności rdzennych z Ameryki Północnej i Południowej, aby odkryć te ustalenia. Dr Elena Gusareva z American Association for the Advancement of Science (AAAS) była wśród badaczy.
Beringia, pomost lądowy łączący Azję i Amerykę Północną, służyła jako kluczowa trasa dla tych wczesnych podróżników. Skamieniałe odciski stóp w Nowym Meksyku sugerują, że ludzie przybyli do Ameryki Północnej wcześniej niż wcześniej sądzono. Badania genetyczne wskazują na wiele fal migracji, co skutkowało różnorodnymi, ale powiązanymi społecznościami.
Powiązania DNA ukazują starożytne szlaki migracji
Porównując współczesne profile DNA, naukowcy zidentyfikowali wspólne markery genetyczne wskazujące na starożytne więzi. Markery te ujawniają, jak małe grupy oddzielały się, eksplorowały nowe terytoria i osiedlały się w różnych środowiskach. Starożytne populacje stawiały czoła dramatycznym zmianom pogody i nieznanemu życiu zwierząt, gdy przenosiły się na nowe obszary.
Niektórzy uczeni uważają, że wyzwania te zmusiły społeczności do podziału, co doprowadziło do subtelnych różnic genetycznych z biegiem czasu. Rodziny zachowały DNA przodków, ujawniając adaptacje do trudnych klimatów. Jest to widoczne w DNA współczesnych ludów rdzennych, których korzenie sięgają Azji i Ameryk.
Niestabilność klimatu i zniknięcie megafauny, takiej jak mamuty, wpłynęły na starożytne wzorce migracji. Społeczności koczownicze zależne od tych zwierząt zostały zmuszone do przeprowadzki lub adaptacji. To presja środowiskowa odcisnęła trwałe piętno na wzorcach genetycznych widocznych w grupach takich jak Kety i Nienicy z zachodniej Syberii.
Informacje genomiczne mogą pomóc w dostosowaniu planów profilaktyki chorób, ponieważ niektóre populacje noszą warianty genetyczne wpływające na reakcje immunologiczne. Eksperci mają nadzieję, że te badania zachęcą do głębszej współpracy ze społecznościami rdzennych, zapewniając szacunek i etyczne partnerstwo. Ochrona lokalnych języków, zwyczajów i terytoriów przodków jest niezbędna dla zachowania dziedzictwa kulturowego.
Naukowcy planują kontynuować dodawanie nowo zsekwencjonowanych genomów do istniejących zbiorów danych, aby prześledzić starożytne wzorce migracji. Może to wyjaśnić, jak rzadkie linie rodowe wpisują się w szerszą narrację migracji ludzkiej. Odkrycia te udoskonalą współczesne poglądy na prehistorię, ujawniając, jak wszyscy jesteśmy połączeni.