Maiasaura: Odkrycie gniazdowiska „Dobrej Matki Jaszczurki” ujawnia opiekę rodzicielską u dinozaurów

Maiasaura [mah-yah-SAWR-uh] był hadrozaurem, rodzajem dinozaura kaczodziobego, który żył w późnej kredzie. Nazwa pochodzi z greckiego, gdzie „maia” oznacza matkę, a „saura” jaszczurkę, stąd „dobra matka jaszczurka”. Nazwa została nadana, ponieważ pierwsze skamieniałości Maiasaury znaleziono w gniazdowisku, co dostarczyło dowodów na opiekę rodzicielską. Dorosłe Maiasaury mogły dorastać do 25-30 stóp długości i ważyć około 4 ton. Te roślinożerne dinozaury miały setki drobnych zębów przeznaczonych do rozcierania roślin. Prawdopodobnie żywiły się liśćmi, paprociami, owocami i małymi gałęziami. Maiasaura słynie z gniazdowiska odkrytego w Montanie, zawierającego dziesiątki osobników w różnym wieku. Miejsce to obejmowało nie tylko jaja i pisklęta, ale także starsze osobniki młodociane i poddorosłe. Wielu paleontologów uważa, że wskazuje to na zachowanie stadne grup rodzinnych z członkami w różnym wieku. Jaja Maiasaury miały mniej więcej rozmiar jaj strusich, ale owalny kształt, a gniazda zawierały 30-40 jaj ułożonych spiralnie. Dorosłe Maiasaury były zbyt duże, aby siedzieć na jajach w celu inkubacji. Uważa się, że używały roślinności, aby utrzymać gniazda w cieple i bezpieczeństwie. Nazwa „dobra matka jaszczurka” pochodzi z dowodów opieki rodzicielskiej w gniazdowisku. Nogi piskląt były niedorozwinięte do chodzenia, ale ich zęby wykazywały ślady zużycia, co sugeruje, że dorośli przynosili im jedzenie. Badania sugerują, że Maiasaura mogła chodzić na dwóch nogach, gdy była młoda, przechodząc na cztery nogi, gdy dorastała.