Zachowanie kota często może być zagadkowe, ale kluczowe jest zrozumienie, że niepożądane działania są zwykle sposobem komunikowania się kotów w sprawie leżących u podstaw problemów. Według Amandy Campion, brytyjskiej behawiorystki zwierząt, te zachowania nie są oznakami „złego” kota, ale raczej sygnałami stresu, strachu lub niezaspokojonych potrzeb.
Zachowania takie jak oddawanie moczu poza kuwetą mogą wskazywać na stres lub konflikty terytorialne. Drapanie mebli często wynika z naturalnych zachowań, które nie zostały przekierowane. Istotne jest zajęcie się przyczyną, a nie po prostu karanie kota.
Powszechnym mitem jest idea „zachowania pomarańczowego kota”, sugerująca, że rude koty są bardziej podatne na głupie wybryki. Jednak ostatnie badania obaliły to, nie znajdując istotnego związku między kolorem sierści a zachowaniem. Badania z maja 2025 roku zidentyfikowały mutację genetyczną na chromosomie X odpowiedzialną za pomarańczowe ubarwienie, ale nie wpływa ona na zachowanie.
Na zachowanie kota wpływają geny, wczesne doświadczenia, socjalizacja, zdrowie, środowisko domowe i relacje. Zmiany w rutynie, nowe zwierzęta, nuda lub choroba mogą wywołać problemy behawioralne. Campion odradza karanie, zalecając pozytywne wzmocnienie i szukanie profesjonalnej pomocy.
Aby rozwiązać niepożądane zachowania, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, zapewnij wzbogacenie środowiska, zapewnij bezpieczne strefy i utrzymuj spójną rutynę. Zrozumienie i zajęcie się przyczynami może prowadzić do zdrowszego i szczęśliwszego kociego towarzysza.