Indyjskie parki narodowe, takie jak Kaziranga i Sundarbany, są znane ze swojej bogatej fauny i flory. Jednakże, mniej znane parki oferują unikalne doświadczenia i bliskie spotkania z dziką przyrodą. Te oazy są kluczowymi sanktuariami dla gatunków zagrożonych wyginięciem.
Park Narodowy Kaziranga w Assamie słynie z nosorożców indyjskich (jednorożnych). W parku żyją również słonie, dzikie bawoły wodne i różnorodne ptactwo. Pomimo wyzwań, takich jak powodzie w 2024 roku, Kaziranga pozostaje przykładem sukcesu w dziedzinie ochrony przyrody.
Park Narodowy Sundarbany w Bengalu Zachodnim to największa na świecie delta namorzynowa. Jest to miejsce wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, będące domem dla tygrysów bengalskich i krokodyli różańcowych. Unikalny ekosystem parku jest dostępny tylko łodzią, oferując zapierający dech w piersiach krajobraz.
Park Narodowy Hemis w Ladakhu słynie z irbisów (panter śnieżnych). Ten wysokogórski park oferuje surowy teren i doświadczenia z dala od utartych szlaków. Hemis pozostaje centralnym punktem działań na rzecz ochrony przyrody i ekoturystyki.
Planując wizytę w tych parkach, należy wziąć pod uwagę warunki pogodowe i ostrzeżenia dla podróżujących. Na przykład, w Kazirandze 8 lipca 2025 roku panowało zachmurzenie i temperatura około 32°C. Podróżni powinni również być świadomi wszelkich bieżących problemów związanych z ochroną przyrody.
Eksploracja tych mniej znanych parków zapewnia głębsze połączenie z indyjską bioróżnorodnością. Oferuje unikalny wgląd w naturalne dziedzictwo kraju i szansę na doświadczenie dzikiej przyrody w bardziej kameralnym otoczeniu, co może być szczególnie interesujące dla polskich turystów poszukujących alternatyw dla popularnych europejskich destynacji.