Analiza Złożeń Urdu: Leksykalno-Semantyczny Model Lieber w 2025 roku

Badania lingwistyczne kontynuują eksplorację skomplikowanej relacji między semantyką a morfologią w tworzeniu słów, szczególnie w językach takich jak urdu. Urdu, język indoaryjski, stanowi cenne tło do badania złożeń, procesu, który pozwala na tworzenie niuansów znaczeniowych poprzez integrację rodzimych korzeni z wpływami perskimi i arabskimi.

Niniejsze badanie wykorzystuje Leksykalno-Semantyczny Model (LSF) Lieber (2004) do analizy złożeń urdu. LSF dekonstruuje elementy leksykalne, podkreślając ich interakcję na granicach morfologicznych. Kluczowe zasady obejmują dekompozycję, pojemność leksykalną, zastosowanie międzykategorialne i skupienie się na znaczeniu leksemu.

LSF odnosi się do zjawisk takich jak polisemia, derywacja zerowa i niedopasowania formy do znaczenia w strukturach słów, oferując wgląd w złożenia jako proces morfologiczny. Łącząc LSF z Semantyką Dystrybucyjną (DS) i Teorią Zależności Konceptualnych (CDT), badanie ocenia złożenia urdu poprzez spójność semantyczną i integrację konceptualną.

LSF oferuje kompleksowe podejście do rozumienia konstrukcji znaczenia w tworzeniu słów. Jego dekompozycyjny charakter pozwala na szczegółową analizę kompozycji semantycznej, uznając potencjał semantyczny wpisów leksykalnych wykraczający poza zwykłe odniesienie. Model analizuje wiele kategorii, przekraczając tradycyjne granice między klasami słów, poprawiając zrozumienie złożonych terminów poprzez skupienie się na podstawowych jednostkach leksykalnych.