Niedawna metaanaliza opublikowana w „Psychological Bulletin” potwierdza, że dorośli przesadzają z dźwiękami samogłosek, gdy mówią do niemowląt. Zjawisko to, znane jako hiperartykulacja samogłosek w mowie skierowanej do niemowląt (IDS), zostało zbadane przez międzynarodowy zespół naukowców.
Badania, prowadzone przez International Research Center for Neurointelligence (WPI-IRCN) na Uniwersytecie Tokijskim, wraz ze współpracownikami z Uniwersytetu w Amsterdamie, PSL University i Uniwersytetu w Aarhus, przeanalizowały 20 badań, które specjalnie badały hiperartykulację samogłosek w IDS. Uwzględnili również szerszą analizę 35 badań z wykorzystaniem różnych technik badawczych.
Metaanaliza wykazała, że opiekunowie mają tendencję do hiperartykulacji samogłosek takich jak /a/, /i/ i /u/ podczas interakcji z niemowlętami w co najmniej dziesięciu językach. Ta przesadzona przestrzeń samogłosek, wizualizowana jako większe trójkąty w płaszczyźnie akustycznej, sugeruje, że wytwarzane są wyraźniejsze, bardziej odrębne dźwięki samogłosek.
Uważa się, że to przesadzanie ułatwia naukę języka w wrażliwym oknie rozwojowym. Rozszerzając przestrzeń samogłosek, opiekunowie mogą zapewnić niemowlętom wzmocnione wskazówki akustyczne. Pomaga to podkreślić granice między różnymi kategoriami samogłosek, ułatwiając percepcję mowy i segmentację słów.
Autorzy zauważają, że różnorodność metodologiczna wśród analizowanych badań wpływa na porównywalność wyników. Wzywają do większych, bardziej rygorystycznych badań w celu zbadania zmienności międzyjęzykowej i międzykulturowej. Główna autorka badania, dr Irena Lovčević, podkreśla szersze implikacje dla zrozumienia rozwoju językowego niemowląt.
Badania podkreślają dynamiczny proces nabywania mowy ludzkiej, łącząc neuronaukę, językoznawstwo i naukę o poznaniu. Badanie zostało wsparte grantami, w tym japońską inicjatywą MEXT World Premier International Research Center Initiative i JSPS KAKENHI. Przyszłe badania udoskonalą pomiary akustyczne i zintegrują perspektywy neurorozwojowe.
Badanie to potwierdza, że przesadzona artykulacja samogłosek jest cechą charakterystyczną mowy dziecięcej i potencjalnym kamieniem węgielnym w wczesnej nauce języka. Zespół ma nadzieję rozwikłać „wielką zagadkę” bezwysiłkowego nabywania języka przez niemowlęta, od akustycznych właściwości mowy opiekunów po podstawowe obliczenia nerwowe.