Szympansy z Wybrzeża Kości Słoniowej łączą wokalizacje ze strukturami przypominającymi składnię

W głębi lasów Wybrzeża Kości Słoniowej szympansy, nasi najbliżsi ewolucyjni krewni, wykazują prekursory ludzkiej mowy. Nowe badanie ujawnia ich zdolność do łączenia wokalizacji w sposób przypominający składnię. Naukowcy z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka i Centrum Badań Neuronaukowych w Lyonie obserwowali trzy społeczności szympansów w Parku Narodowym Taï na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Przeanalizowali ponad 9000 wokalizacji, identyfikując 12 indywidualnych typów połączeń, które łączyły się w co najmniej 16 różnych form. Te kombinacje nie były przypadkowe; szympansy modyfikowały lub rozszerzały znaczenie swoich połączeń. Niektóre kombinacje były kompozycyjne, dodając znaczenie obu elementów (np. „jedzenie + odpoczynek”). Inne były idiomatyczne, generując nowe wiadomości, których nie można było rozszyfrować z ich części (np. „odpoczynek + przynależność” skutkujące „gniazdowaniem”). Ta struktura komunikacji przypomina sposób, w jaki ludzie konstruują zdania za pomocą składni. Cédric Girard-Buttoz, pierwszy autor badania, stwierdził: „Nasze wyniki wskazują na generatywny system wokalny u szympansów, czego nie zaobserwowano z taką jasnością u żadnego innego zwierzęcia”. Odkrycie ma istotne implikacje ewolucyjne. Jeśli szympansy potrafią łączyć dźwięki, aby wyrażać złożone idee, ich wspólny przodek z ludźmi prawdopodobnie miał zaawansowane zdolności kombinatoryczne. Ten wokalny ślad może być zalążkiem ludzkiego języka. Roman Wittig, dyrektor Projektu Szympansów Taï, podkreśla potrzebę zachowania tych społeczności. Catherine Crockford, starsza autorka, podkreśla potrzebę przeformułowania pytań o język. Pyta: „Jeśli łączymy dźwięki, aby tworzyć złożone znaczenia, a szympansy również, to jak wyjątkowa jest nasza zdolność językowa?”